Tegen verwachting in .... Back in Riga

Wat hebben Deen en ik lang na zitten te genieten van onze Roadtrip door Helsinki, Estland en Riga. Regelmatig hebben we het er nog over. "Oh mam, weet je nog ...." "Oh Deen kan je je nog herinneren ...." Bij tijden wordt er weer gescrold in de fotobibliotheek om eea terug te kijken aan foto's, waarbij enigszins wordt getracht het gevoel van toen weer terug te halen. Het was knus met ons tweetjes in dat kleine autootje op de onbekende weg die soms naar het oneindige leek te leiden. Om de dag weer op een route naar iets waarvan we niet wisten wat, en op elke plek weer samen de zoektocht starten van de omgeving en wat we wilden zien of doen. Het was soms ook even zoeken naar elkaar. Het vinden van de juiste balans mbt elkaars wensen, verlangens en ritme. In het begin verliep dat weleens stroef. Heel stroef! Maar uiteindelijk ging het gesmeerd. Te leuk. Tegen verwachting in ... Back in Riga! Hoe heerlijk om hier weer te zijn.

Ik zat er tegenaan te hangen om mijzelf een weekje op te sluiten ergens. Kon moeilijk de focus pakken mbt een aantal zaken dus dacht, laptop, werk, wandel- en hardloopkleren in de tas gooien, en even weg van huis om somewhere only the lonely mijn rust te pakken, en ongestoord mijn bureaucratische mallemolen op orde brengen in combinatie met wat ontspanning zoeken...

Toen drie van mijn vier mannen begin februari vijf voor twaalf op skivakantie gingen zei nr vier, Deen, dat ie wel graag terug naar Tallinn zou willen. Samen herinneringen ophalend besloten we mijn wens voor een weekje rust/werken/lopen te combineren met zijn wens naar Tallinn. Zo gezegd zo gedaan met resultaat dat ik vandaag op Letse bodem ben geland. 13.00 stond ik op Riga airport waar ik een Bolt nam richting hotel. Onderweg reden we langs lange grauwe stukken met de standaard oostblok betonblok woningen. Even voelde ik mij weer teruggeworpen in de Sovjet tijd. Een kortdurend gevoel van mistroostigheid overviel mij even. Eenmaal aan de rand van het centrum waar ik de torentjes van de kerken in de oude stad op zag doemen maakte de mistroostigheid plaats voor een gevoel van welbehagen. In het hotel gooide ik mijn spullen neer, schoof mijn wandelschoenen aan mijn voeten en ging de straat op. Al na de eerste stappen werd mij duidelijk dat ik bij voorbaat al tijd te kort zal hebben in deze drie dagen. Effin, eerste bestemming: The Central market. Geweldig, zodra je de eerste van de vier martkhallen binnenloopt sla je al stijl achterover van de vis en augurkenlucht. Eigenlijk niet te harden, Het is zo goor dat het bijna lekker is. Voor een ADHD'er zou dit niet the place to be zijn met al die geuren door elkaar. Naast vis en zuur ook prachtige kramen met kleurrijk fruit en talloze doosjes en potjes kruiden.

Hal 2 en 3 bestaan vooral uit niet etenswaren. Van sieraden tot koffers en tassen tot kleding enzovoort, waarna je in hal 4 terechtkomt en je in de gelegenheid bent om lekker neer te strijken in een open pub of foodcorner. Ziet er heel gezellig uit.

Over de promenade langs de Daugava rivier wandel ik richting de brug, Uzvaras Bulväris, waar ik de oude stad insteek. Ik beland op het plein waar het zwarte hoofdenhuis staat. Waar het van de zomer een drukte was waar dagelijks onder het standbeeld artiesten hun zang- en muziekkunsten toonden, is het nu op een enkele sterveling nagenoeg leeg.

Genietend begeef ik mij tussen de oude pandjes en zwerf ik over de oude kinderkopjes kriskras door de straatjes van Riga. Gewoon een random route om even de benen los te lopen. Vervolgens besluit ik richting de Petri church te gaan. Van de zomer stonden we voor een dichte deur. Vanuit de hal hebben we toen door het glas heen een foto van de kerk gemaakt maar daar bleef het toen bij, dus wellicht vandaag nieuwe ronde nieuwe kansen. En ja, een groot bord maakt duidelijk "We are open!"

Bij het loket koop ik een ticket waarbij de dame vraagt of ik ook de toren in wil. How many stairs? Vraag ik haar... Just three little stairs and than you can take the elevator... Nou vooruit. Ondanks mijn hoogtevrees besluit ik de toren mee te pikken.

De Petri church is een lutherse kerk waarvan ik ergens heb gelezen dat de eerste kerk er eigenlijk al rond 1209 stond. Elders lees ik dat het gebouw uit de 15e eeuw stamt... What is true? Ik gok op ergens tussenin dan maar. In ieder geval is ie oud!

Door branden is de kerk rond de jaren 20 in de 18e eeuw en in 1941 (deels) verwoest waarna beide keren gerestaureerd.De laatste werkzaamheden omtrent de restauraties waren in de jaren 70 van vorige eeuw. Het staat op de lijst van "must see in Riga". Aan de buitenkant vind ik de kerk zeker indrukwekkend. Zeker wanneer je er even een extra rondje omheen loopt. Ongelooflijk kolossaal. Echter moet ik bekennen dat ik, wat binnen in de kerk betreft, mooiere en meer indrukwekkende kerken heb gezien. Het is een donkere en sobere kerk. Eigenlijk ben je er redelijk snel doorheen. Er is een kleine tentoonstelling van opgravingen en een minitentoonstelling van kunstige aardewerken. Maar ook deze heb je in enkele minuten gezien. In veel kerken ontstaat er bij mij een bepaald gevoel, maar ik merk dat het aanwezig zijn in de Petri church mij eigenlijk niets doet. Nou wellicht gaat de toren wat brengen.

Vol goede moed loop ik de eerste drie trappen op waarna ik een jonge gast op een bankje tref die vol aandacht op zijn telefoon zit. Hij kijkt even op wanneer ik voor hem sta, staat zelf ook op en zonder een woord te wisselen drukt hij op de knop van de lift, gaat er zelf instaan nadat de deuren zijn geopend en gebaard mij ook in de lift te gaan staan. Ik volg! Hij drukt de knop in waarna de liftdeuren sluiten en hij weer vol aandacht in zijn telefoon duikt. Telefoonjunk! De lift stijgt, en stijgt en stijg en stijgt, er komt geen eind aan. Mijn benen beginnen als lood te voelen waarbij ik door de kieren heen het licht van de openlucht voorbij zie vliegen. Innig hoop ik dat de lift stopt maar het stijgen lijkt oneindig te duren. Sh....ttt waarom doe ik dit?

123 meter hoog stopt de lift, de deuren gaan open, en tegen de wand van de lift aangeplakt zie ik dat met slechts 2 flinke stappen de reling van de toren is bereikt. Mijn benen willen niet uitstappen. De telefoonjunk kijkt mij aan met een blik van "Gaan we nog wat doen vandaag?¨ waarna ik hem vraag, blijf jij hier wachten? Nee, zegt hij, I go down! Wanneer kom je terug? Vraag ik, waarop hij antwoord dat hij wellicht met 5 a 10 minuten weer terug boven is. In a split second stap ik met bibberende benen uit de lift waarna in een flits de deuren sluiten en de telefoonjunk foetsie is.Een soort filmmoment uit back to the future!

Keiharde wind raast over mijn bol. Door de dikke betonnen spijlen kijk ik recht de diepte in. De twee stappen tot de reling durf ik niet te zetten. Met mijn rug tegen de muur geplakt schuif ik een stukje naar rechts. Daar voelt de wind nog harder.... vind ik nog enger, dus schuif ik langs de lift deuren nog steeds tegen de muur geplakt naar links. Vloekend tegen mijzelf waarom ik zo nodig naar boven moest ga vervolgens op mijn hurken zitten in de hoop dat ik mij beter of veiliger voel maar de hoogtevrees krijg ik niet onder controle. Liefst ga ik kruipen. Ik kan geen kant op, kan niemand bellen en er is ook geen knop die ik in kan drukken zodat ik sneller gehaald wordt. Moederziel alleen sta (of zit) ik daar op 123 meter hoogte in een torentje van krap 4 a 4.5 meter doorsnee. Vreselijk. Gehurkt tegen de muur pal naast de lift blijf ik zitten tot de telefoonjunkie weer terugkomt. Zo opgelucht wanneer ik de liftdeuren open hoor gaan en ik niet weet hoe snel ik in die lift moet springen.

Vanaf de muur schiet ik een paar foto's als bewijs dat ik echt boven ben geweest. Geloof niet dat ik ooit zo snel een foto heb genomen om maar niet te hoeven kijken.

Achteraf zie ik dat ik wel The Central Market mooi in beeld heb. Dat is dan een geluk bij een ongeluk, hahaha

Eenmaal beneden vervolg ik mijn zwerftocht door de straten van Riga. Ergens onderweg rol ik een huiskamerachtig zaakje in om een bak koffie en een stuk Quiche soldaat te maken. Een leuk tentje waar zowel student als volwassenen met hun laptopje en studieboeken zitten. Das mooi, een gezellige workspot. Goed om te weten waar ik eventueel neer kan strijken.

Mijn wandeling hervattend zie ik onderweg een eenzame muzikant die met zijn fluit liederen musiceert voor nobody op een verlaten plein. Ik heb met hem te doen.

Terug in het hotel duik ik lekker de SPA in en zwem mijn kilometertje. Daarna een heerlijke warme douche, een restaurantje zoeken voor een goed maaltje en dan lekker op tijd naar bed. Het was een lange dag

“Hier werd Riga’s eerste nieuwjaarsboom geplaatst in 1510”

Oost west thuis best

We are home again. Terug in ons eigen landje. Een reis die ikzelf nooit uit zou hebben gezocht maar dankzij Deen toch heb gemaakt. En wat heb ik genoten. Of ik ooit nog een keer besluit voor een vakantie in Estland weet ik niet. Wel met de kanttekening dat dit niets negatiefs betekend over Estland, maar we zijn binnen de grens ongeveer het hele land rondgereden. Ondanks er wellicht nog veel meer te zien zal zijn hebben we ook best veel gezien. En daarbij, onvervulde verlangens horen bij het leven!

Wat letland betreft, ooit hoop ik de reis in Riga weer op te pakken waar we nu gestopt zijn. Heel letland in het rond zoals we in Estland hebben gedaan en misschien Litouwen als vervolg...? Wat een hoop geschiedenis, cultuur en natuur. Het is anders, wanneer je Zuid Europa als vakantiebestemming bent gewend, maar het is o zo genieten.

Nu is het tijd om na te genieten van onze leuke en mooie avonturen. En who knows ...

Day 15 going home

Voor de laatste keer strijken we bij kukotava Konditoreja neer. Ons favoriete ontbijtplekje waar de croissantjes dan wel 3 euro per stuk kosten, maar dan heb je ook wel een tongstrelend momentje. En het is er heerlijk en knus. Altijd druk hier dus ik vermoed dat het zaakje een goede naam heeft hier in Riga.

Na ons ontbijtje gaan we eerst naar het hotel om uit te checken. We laten de koffers bij de receptie achter en maken nog even gebruik van onze laatste twee uurtjes in Riga. Bestemming: het KGB museum. Een klein museum maar erg indrukwekkend. Zodra je door de deur naar binnen gaat voel je je direct teruggeworpen in het Sovjet tijdperk geworpen.

Er is een tentoonstelling in de algemene ruimte, de celblokken konden we helaas niet in. Uitvergrote foto,s met enorme verhalen. Over het ontstaan, de leefregels, geen vrijheid van godsdienst.... geloof was verboden, martelingen en executies om redenen die je gewoon niet weet te verzinnen. Het is verschrikkelijk en onmenselijk. Je vraagt hoe het mogelijk is dat een regime in staat blijkt een geheel volk in te perken omtrent bewegingsruimte. Letterlijk en figuurlijk. Nul ruimte en mogelijkheden om te kunnen zijn wie je bent, om te je te mogen ontwikkelen en ontplooien waar je behoefte of ambitie ligt. Gewoonweg geen eigen individu mogen zijn. Hoe bizar dat het communisme heeft kunnen, dan wel kan bestaan! Het zijn niet de burgers die er beter van worden maar slechts de leiders die dit ondenkbare systeem opleggen.

Op een groot scherm is een man, een overlever van de verzetsgroep, aan het vertellen over de tijd en over zijn arrestatie terwijl zijn vrouw zwanger was van een tweeling. Met een brok in de keel sta ik naar zijn verhaal te luisteren. De onverbiddelijkheid van de KGB en het Russische cq Sovjet Regime is ijzingwekkend.

Wanneer we de deur uitlopen zijn we allebei opnieuw onder de indruk. Tegelijkertijd zijn we het er allebei ook over eens dat het nu even genoeg is met de Russische occupatie en het communistische tijdperk. Tijd voor wat luchtigers. Deen zegt nog een laatste rondje door het park te willen lopen. Onderweg duiken we alleen nog Riga’s old Luthers church in en lopen door naar het park.

En as lucky we are, de orthodoxe kathedraal is open, en… ik heb een jurk aan. We gaan samen nog even naar binnen. Het is Amazing. Foto’s maken verboden dus we moeten het doen met de herinnering. Maar het is prachtig. Vol pracht en praal, heel veel bladgoud, en mensen die zwaar gelovig zijn. nog nooit eerder zo heftig in een kerk meegemaakt, bijna bij elke stap en bij elke pilaar wordt een kruis geslagen.

Inmiddels begint het te regenen. Goede timing want we halen onze koffers op, bellen een taxi en vertrekken richting vliegveld. We hebben een onwijs leuke chauffeur die ook goed Engels praat (uitzonderlijk in de Baltische Staten). Er wordt een gezellig gesprek gevoerd en gelachen. Nou, het kan dus wel in deze contreien.

Op het vliegveld verloopt alles vlot. Gisteren alles on-line ingecheckt dus het is koffer droppen, shoppen in de tax-Free en een gezellige corner zoeken voor een lunch.

Luc zal ons van het vliegveld in Brussel halen en als we dan toch in België zijn, dan spreken we gelijk met oma Antje af om lekker te eten in een goed restaurant waarna we richting 010 gaan en in ons eigen bedje kunnen duiken. Hoe zalig kan “het thuiskomen “ zijn!
Over drie kwartier de lucht in. Heerlijk!

Dag prachtig Riga, dag mooie en aparte Baltische Staten. We hebben veel gezien, veel gedaan, veel geleerd en ontdekt, ook over onszelf. Mooie en ook wel heftige indrukken maar zeer zeker een bijzondere en mooie tijd gehad.

Brethren cemetery

De begraafplaats van gesneuvelde Letten uit WOI! We besluiten dit vanuit de Zoo lopend te doen want zover we inschatten gaat de wandeling redelijk langs groen gebied. Het is 2,7 kilometer lopen dus half uurtje doorstappen worden we niet minder van. Al na 1 kilometer lopen we langs een kerkhof. Er lijkt geen einde aan te komen. net als in Estland waar we ook kilometers lang langs een begraafplaats bleven rijden. Hier eenzelfde verhaal. Je ziet veel mensen met bloemetjes en plantjes lopen en allemaal zijn ze druk met het liefdevol verzorgen van de graven van hun dierbaren. Eigenlijk heel mooi hoe de begraafplaatsen gewoon in openbaar gebied liggen en toegankelijk voor iedereen. Niets achter gesloten hekken en muren En wegstoppen. Het is onderdeel van het leven dus de doden horen er gewoon bij.

we komen bij de juiste ingang aan. Gelukkig, want het is goed warm aan het worden en we lopen in volle zon.

Zodra je door de ingang van dit deel van het kerkhof loopt vindt je graven in een cirkel om een perkje heen met allemaal dezelfde sterdatum, 19 september 1944. Waarschijnlijk een aanslag op deze datum tijdens WOII.

Links is een apart gedeelte voor alle oorlogsgraven. Je kan het bijna niet missen want het monument wat op het oorlogskerkhof staat is enorm groot en steekt boven alles uit. Er liggen in dit deel alleen Letten begraven. Allemaal gevallen in WOI 1914-1918, de onafhankelijkheidsoorlog 1918-1920, gedurende het communistische tijdperk vanwege hun verzet, en WOII.

Het is een indrukwekkend kerkhof. Alle graven bezichtigen of langslopen is bijna niet te doen. Er liggen hier een paar duizend gevallen Letten. De een nog jonger dan de ander.

Tegen half vier besluiten we een Bolt te bellen en laten ons afzetten in de stad voor een hele late lunch. Dan kunnen we daarna nog even onze laatste uren in het mooie centrum van Riga doorbrengen.

Day 14 Riga Last day before going home

Het is gelukt… dan wel iets te laat wakker maar hoe dan ook lopenwe in de Zoo!

We hebben er ook mooi weer bij dus dit wordt vast een hele goede laatste dag van onze trip! De Zoo stamt uit 1912. Een mooie klassieke dierentuin die ook tijdens WOII opening gebleven.

In tegenstelling tot Helsinki en Tallinn (het nieuwe gedeelte) waar je eigenlijk meer in natuur/park rondwandelt, is het hier wel echt dierentuin. Mooi en gezellig opgezet. Aan de oude verblijven wordt hard gewerkt om deze diervriendelijker dan wel ruimer te maken, of er worden compleet nieuwe verblijven gebouwd. Bij dieren die nog niet van gerenoveerde verblijven gebruik kunnen maken hebben ze een aantal oude verblijven gekoppeld zodat ze in ieder geval meer beweegruimte hebben.

Wat leuk is, is dat ze de oude authentieke gebouwen die vroeger als restaurant dienden, hebben bewaard. Soms voor andere doeleinden gebruikt maar als bezoeker kan je overal in en alles zien. Onderstaande foto is het vroegere restaurant. Klein, knus en met openhaard. Hoe knus is dat.

Bij de oorspronkelijke bouwplannen was bovenstaand gebouw als chique restaurant bedoeld. Het werd in 1914, 2 jaar na de opening van de dierentuin, gebouwd. Het fungeerde nu nog steeds als restaurant maat alleen tijdens openingstijden van de dierentuin. Vanaf de andere kant van het restaurant heb je fantastisch uitzicht op het meer.

Het is geen grote dierentuin. Een rondje van 4 km is afdoende om alles te hebben gezien. In Tallinn was dat het dubbele. Maar de Zoo is zeker de moeite waard. Erg leuk!

De affiches van de dierentuin door de jaren heen zijn bewaard gebleven. Onderstaand affiche is uit de jaren veertig.

Inmiddels is het tegen tweeën. We halen een bak koffie en een Sprite en gaan door naar het volgende doel.

Laatste rondje Riga stad

“ het monument van de onafhankelijkheidsoorlog”

Na de late lunch gaan we ieders nog even ons eigen rondje doen. Het is gezellig druk in de stad. Op elke hoek van de straat een muzikant. Van hardrock gitarist tot opera zangeres, je treft het allemaal aan. Heel gezellig. Riga is niet overdreven druk maar zeker drukker en levendiger dan Tallinn. Omdat ik geen zin (meer) heb in binnenactiviteit/musea besluit ik gewoon lekker door de stad te gaan en te genieten van de prachtige gebouwen ( die Some ook leeg staan en in zwaar verval verkeren), de (vele) mooie kerken en de zalige parken.

” Sint Peters kerk. Een lutherse kerk die uit de 13e eeuw stamt. start van de bouw was in 1209. Tijdens WOII was de basiliek zwaar beschadigd En voor een groot deel afgebrand. In 1954 vond de herbouw cq renovatie plaats”

Deen belt mij om te zeggen dat de mooie enorme kathedraal in het park open is. Het is een neo- Byzantijnse kathedraal. De orthodoxe Pareizticigo (geboorte van Christus)Kathedraal. Gebouwd tussen 1876 en 1884 Tijdens de Russische overheersing. Het is de grootste orthodoxe kerk/kathedraal van de Baltische Staten. Tijdens WOI maakten de Duitsers een protestantse kerk van de kathedraal. In 1921 werd de kerk weer orthodox waarna de Russen, tijdens de Sovjet periode, een planetarium in de kathedraal plaatsten. Nu is de kerk weer in de staat zoals deze tijdens/na de bouw bedoeld is.
Deze wil ik heel graag zien. Deen staat er nu voor maar zegt binnen te zijn geweest. Alleen is een korte broek niet toegestaan en ook mobiele telefoons zijn ten strengste verboden. Dat is dus balen want ik kom er inderdaad niet in met min short.

Terwijl ik voor de kerk sta beginnen de klokken te luiden. Het geluid is mega! Ik zien een jonge gast op een scooterrijder aankomen scheuren. Hij springt van zijn scooter en rent de kerk in. Ik zie dames die een sjaaltje om hun hoofd doen terwijl ze de trap van de kathedraal op huppelen, mannen die de trap op rennen en een kruisje slaan… Deze kathedraal is dus heel serieus en strikt, dat blijkt maar weer. Vanaf de trap schiet ik een foto van de korte blik die ik naar binnen kan werpen. Verder dan de ingang kom ik helaas niet.

Morgen maar een jurk aan en hopen dat de kathedraal weer open is.

We treffen elkaar net als elke dag, tegen zessen in het hotel waar we even bijtrekken cq chillen voor we gaan eten in de stad. Rond achten betrekken we samen naar buiten. Maken een laatste wandeling, eten een piraatje en maken nog een klein rondje langs de rivier.

” in het park, Bernu rotalu laukums espalande staat een expositie die afbeeldingen van beroemde Baltische kunstenaars toont. Het park is zowel overdag als in de avond levendig. Er loopt een water doorheen waar gevaren kan worden, het Letse museum ligt, met het imposant gebouw, aan de voet van het park. Ook zit er een wijnrestaurant dat zich in een authentiek gebouw bevindt, een fontein, ruine, diverse standbeelden en monumenten. en veel mensen bewandelen de openlucht tentoonstelling of zitten te chillen op de bankjes”

Wat een heerlijke en gezellige stad is Riga. Ondanks we eigenlijk een beetje te moe waren om er alles uit te halen hebben we de afgelopen twee dagen toch nog best wat gedaan en gezien. Maar er is hier nog zo veel meer… voor een volgende Baltische trip zou Riga een goed startpunt zijn. Wie zal het zeggen. Nu lekker slapen en morgen vroeg weer op.

” Riga townhall square met het imposante 14 e eeuws oranje gebouw. Dagelijks staan hier Muzikanten hun geld op straat te verdienen. Het doet gezellig aan. Het stadhuis staat tegenover het 14e eeuws gebouw en om de hoek bevindt zich het Russian occupation museum alsmede het monument van die periode. Zodra je vanaf dit plein de straat uitloopt sta je aan de rivier”

Day 13 Riga

Ons uitzicht vanaf de kamer, op de 12e etage,

ik heb heerlijk (uit)geslapen, maar blijf nog lekker op bed hangen en verwen mijzelf met koffie (op bed). Al met al was het een lange en toch wel vermoeiende dag gisteren. Het uitzicht vanuit de kamer is geweldig En het weer ziet er zo te zien ook goed uit. Vandaag staat in ieder geval de Zoo op het programma en een uitgebreide stadswandeling. We gaan zien hoe ver we met ons plan komen…

Niet ver dus want die Zoo wordt het even niet. Te veel getreuzel met douchen, opstarten en terras zitten waar we voor 12 euro aan croissantjes hebben gegeten. Het waren niet veel croissantjes maar heeeeele dure. Maar wel erg lekker! Effin, de Zoo is naar morgenochtend doorgeschoven.

We zijn overgestapt op een, inmiddels nieuwe traditie, namelijk het war museum. Die hadden we ook nog niet bezocht deze vakantie…, is eens wat anders, hahaha.

” deze auto komt uit de Oekraïne oorlog”

Deen had dit museum uiteraard gevonden. Het bevindt zich in een prachtig gebouw. De entree is gratis. Des te meer verbaas ik mij over hoe groot de collectie is. De eerste en tweede Wereldoorlog wordt tentoongesteld, maar uiteraard ook de onafhankelijkheidsoorlog die volgde na de onafhankelijkheid van Estland. Het communisme, de stationering in Afghanistan, de vroegere veldslagen toen Letland nog van Polen en Zweden was (Die Zweden konden er in de vroegere dagen overigens ook wat van qua roven, plunderen en oorlogsvoering…), en nog wat andere militaire zaken. Best uitgebreid Voor een een vrij entree museum.

“ op de maquette zijn schepen met Nederlandse vlag te zien. Geen idee welke slag dit is want er stond alleen Letse beschrijving bij”

Het museum heeft vijf etages dus je bent wel even bezig. Als laatste kom je door de tentoonstelling van de Oekraïne oorlog. Ook erg heftig, zeker omdat het in deze tijd speelt en zo dichtbij is. Er staan levens grote foto’s van Oekraïense militairen die om zijn gekomen. En er liggen spullen van gesneuvelde Russische soldaten uitgestald. Zoals hun paspoorten, bankpassen, rijbewijzen en ook hun schoeisel. Door hun president de oorlog ingestuurd… vreselijk

Deen is in zijn element hier. Hij raakt niet uitgepraat wanneer het gaat om uitleg geven over wat hoe en waar tot in detail. Reisgids zou misschien een goed beroep voor hem zijn. Ik zeg hem dat ik beneden op het bankje ga zitten en hem wel zie verschijnen zodra hij klaar is want mijn brein zit vol. Inmiddels staan we op de vijfde etage maar alles wat ik lees sla ik niet meer op. Ik kan eigenlijk ook geen wapen, uniform of oorlogsfoto meer zien.

Nadat Deen ook beneden is wandelen we verder door de stad. Het is een aaneenschakeling van parken, monumenten, kerken en authentieke gebouwen. Toen we Estland verlieten dachten we dat onze honger wel gestild was, maar eenmaal in Riga wordt de honger om meer willen zien en weten weer aangewakkerd. Alleen nu hebben we, in tegenstelling tot Tallinn waar we per dag konden plannen, maar beperkte tijd want overmorgen vliegen we terug naar huis.

We gaan op een terras zitten voor een lunch waarna Deen naar het museum wil over de Sovjet occupatie en ik besluit buiten door de stad te gaan omdat ineen paar kerken en gebouwen nader wil bekijken.

Tegen kwart voor zes bellen we even met elkaar en besluiten in het hotel af te spreken. We gaan daar even chillen voor we vanavond opnieuw de stad ingaan.

Het is tegen achten dus tijd om langzaamaan richting een restaurantje te gaan. vanuit het raam zien wij dat het bewolkt is maar hebben geen idee dat het keihard regen. Dat zie je pas wanneer je beneden staat en het water op de grond ziet kletteren. We proberen tussen de regendruppels door te lopen:), gaan van boom tot boom en in het centrum zoveel mogelijk onder de luifels Door. Helaas lukt het niet echt om droog te blijven. We duiken een restaurantje in die niet te ver in het centrum ligt. Eten waren besluiten naar het hotel te gaan want met die natte boel is het gewoon niet leuk om buiten te blijven.

Terug in het hotel besluiten we de Panorama-lift te nemen naar de 27e etage. Dat moet een gaaf uitzicht zijn. De lift schiet omhoog en wanneer die nog niet halverwege is drukken we snel de knop van de 14e etage in. We vinden het te eng, stappen uit waarna Deen besluit dat we met de trap verder gaan naar verdieping 27. Good exercise!

En met de trap ook weer terug natuurlijk! Waarbij we het ook niet kunnen laten om op elke etage de liftknop even in te drukken. Leuk voor degene die vanaf de rooftopbar naar beneden wil. Heel flauw, maar wel leuk.

Wij gaan lekker slapen.

Via Tallinn door naar Riga

Gisteren einde dag waren we niet uit de Spa en het zwembad weg te slaan. Wat was het heerlijk. Na het badderen, dobberen en relaxen zijn we richting dorpje gegaan waar we bij Herman een heel goed maaltje hebben genuttigd. Sinds we in Estland zijn hebben we nog niet zo lekker gegeten. wat een verwennerij. Echt top.

Na het eten genieten we allebei van een heerlijke avondwandeling met mooie uitzichten en een bezoekje aan de uitkijktoren, waar ik met coaching van Deen vanwege mijn hoogtevrees helemaal in de top ben gegaan. Wel met wat trillende beentjes maar het uitzicht was super.

“ halverwege de uitkijktoren. Maar ik ben echt helemaal in de top geweest!”

En het Tjaikovski bankje mag natuurlijk niet vergeten worden.De componist is in Rusland geboren en ook daar gestorven. Wat de reden precies is dat dit bijzondere bankje hier in Estland staat is mij nog niet helemaal duidelijk. Overdag schijnt er bij het bankje ook Tsjaikovski muziek gedraaid te worden. Maar het is nu avond dus helaas pindakaas.

Na terugkomst in het hotel hebben we een plan gemaakt voor de laatste paar dagen. We doen echt veel leuke dingen maar willen zo langzamerhand ook aan de weg terug naar huis denken. We besluiten na het inleveren van de auto in Tallinn de Luxebus te nemen naar Riga en vanuit daar zondag de 30e terug te vliegen. Dan hebben we er twee week op zitten, veel gezien, veel gedaan en is het mooi geweest.

We zijn tot laat aan de slag geweest met zoeken en boeken van doorreis, hotel en vlucht. Een vlucht vanuit Riga naar huis boeken bleek nog wat voeten in aarde te hebben maar het is gelukt, vanaf nu geen gedoe meer met plannen en zoeken naar het wat en hoe. Voor de laatste drie dagen staat er gewoon een strak plan. Hoe zalig is dat.