Day 2 ... Suomenllina

Nadat we voor gesloten deur stonden bij de Uspenski Kathedraal zijn we rustig aan de markt weer op gelopen. Even stonden we in twijfel.... boot richting Helsinki Zoo of inderdaad bij het oude plan houden en naar Suomenllina gaan.

Het is bij het bestaande plan gebleven dus op naar het ticketapparaat voor de overtocht. Even wat ruzie met het ticketautomaat, daar is Anne nogal kampioen in. De betaling lukt niet maar na de hulp van een dame blijkt dat het apparaat gewoon wat traag is en het bij Anne gewoon aan wat geduld ontbreekt. Drie tellen wachten, in plaats van gelijk vloekend de betaalpas uit het apparaat trekken omdat je meent dat de boel het niet doet, kan weleens helpen. Mits de tickets uit het apparaat rollen zien we de boot voor onze snufferd wegvaren. Ok, kan gebeuren, we wandelen nog maar rondje markt waarna we in de rij gaan staan. De boot komt al snel en de overtocht is slechts een minuut of tien.

Suomenllina is een zeefort wat een kilometer of vier uit de kust ligt. in de jaren veertig van de achtiende eeuw is de Zweedse kroon met de bouw ervan begonnen om zich te beschermen tegen de Russen. Later hebben de Zweden het fort overgedragen aan de Russen en weer later is het in Finse handen gekomen. Finland heeft eigenlijk altijd tussen twee vuren ingestaan. Er is regelmatig oorlog gevoerd. Was het niet Zweden die Finland innam, dan was het Rusland wel die zichzelf het land toe eigende. Niet voor niets proef je in Helsinki zowel de Scandinavische als de Russische sfeer. Een mooie mengelmoes met veel geschiedenis!

We wandelen het eiland op waarbij we eigenlijk direct op zoek gaan naar het militair museum. Een ding die Deen echt op zijn lijstje heeft staan. Voor het museum zijn we afhankelijk van openingstijden. De rest van het eiland wordt min of meer een natuurwandeling en het bekijken van de verdedigingswallen ed. Het is lang licht dus wat het wandelen aangaat kunnen we doorgaan tot we honger krijgen en de blaren op onze voeten staan!

Onderweg komen we toch weer in een kerkje terecht... soort aantrekkingskracht... lijkt wel! De Suomellina kerk. Om binnen te mogen wordt een bijdrage van vijf euro gevraagd. We strijken over ons hart en geven de dame vijf euro waarna we door de deur naar binnen glippen. Ook hier zijn ze het orgel aan het testen. De kerk is klein en het orgel groot. het maakt dat het orgel geluid overweldigend is, in positieve zin.

Zelfs Deen is onder de indruk en blijft even hangen om het orgelspel bij hem binnen te laten komen.Ondertussen graait hij een psalmenboekje uit de kast en, ondanks alles in het Fins is, bladert er aandachtig doorheen terwijl hij naar de organist luistert

En daarna door op zoek naar het militair museum. We vinden het museum redelijk snel. Het is niet heel erg groot maar op zich is het ook precies genoeg.

Op het moment dat we de tickets in handen hebben en we voor een vitrine vol uniformen en wapens staan, begint Deen te vertellen wat alles is. Of het gaat om de medailles, de uniformen, de wapens of om welke oorlog het gaat... hij weet er alles van tot vrijwel elk detail. Meestal is het de ander dit tegen Anne moet zeggen... joh, nu even stil want het is te veel info voor mij.... In dit geval is het even andersom. Duidelijk is dat er een ongelooflijk hoeveelheid kennis in het hoofd zit en als dat eruit komt lijkt het nauwelijks meer te stoppen.

Details over het hoe, waarom en wanneer is soms toch best nog wel ingewikkeld. Maar goed, uiteindelijk is elke oorlog die gevoerd wordt erg ingewikkeld. Echter, Anne hoeft geen kaartje of beschrijving meer te lezen want Deen is haar volledige audiotoer.

We nemen ook even plaats op een bankje om een diavoorstelling te kijken die diverse oorlogen doorloopt. Ineens flitst er een foto voorbij van 2 soldaten met vermelding van hun naam. Kirs Matti heet de soldaat links in het scherm. Dit moet familie zijn. Dat kan bijna niet anders!

Nadat we het museum uitlopen moeten we buitenom naar een ander deel van het museum. Met het ticket heb je toegang tot drie dependances.

Ook deze dependance betreft WOI, WO II, Winteroorlog, Koude oorlog enz. We mogen hier ook de stapelbedden uitproberen waar de militaire die uitgezonden zijn op slapen

Nog leuker is wanneer we in een soort van kledingkast komen waar je uniformen mag passen. Een heus verkleedfeestje. Het begint met een rugzak om te voelen wat een militair draagt tijdens een oefening of overlevingstocht. Het gewicht is niet mals. Maar zeker de moeite waard om even te proberen. En dan de uniformen aantrekken, nog veel leuker!

En dan is het tijd voor ...

En even een belletje naar huis plegen ...

Na twee uur lang binnen te zijn geweest in de musea is het wel lekker om nu in de buitenlucht het eiland over te gaan. Het waait stevig maar het mag de pret niet drukken om ook boven de heuvels en wallen te lopen want het uitzicht over zee is echt fantastisch.

Het is af en toe best even klauteren. Zeker wanneer we zo nu en dan besluiten het pad af te gaan en even naar beneden bij de zee op een rots te chillen. De zon heeft de rotsen heerlijk verwarmd. Op de warme steen liggen met een toch wel frisse bries die over je bolletje raast is het echt genieten. Het ultieme gevoel van vrijheid en het even zijn in het niets ervaar je hier!

De terugweg richting de boot moet je toch weer wat meer land inwaarts, in hoeverre je van land inwaarts kan spreken op zo'n klein eilandje. Maar toch!

We lopen door burchten, al dan niet met kijkgaten en door een landschap wat aan alle kanten (logisch) een militaire sfeer uitstraalt. Best een bijzonder contrast. Het eiland is heel pittoresk en lieflijk met daar tegenover een bijna volledig militaire inrichting.

Het loopt inmiddels tegen zevenen en de benen beginnen aardig te protesteren. Het is heuvel op heuvel af, over kasseien lopen, smalle paadjes omhoog of naar beneden enzovoort. Niettemin wel een heerlijke wandeling maar pittig. Eigenlijk is er nog meer wat we wel willen zien maar we beseffen dat er niet meer genoeg tijd is om door te gaan.

Suomenllina betreft eigenlijk acht eilanden waarvan er vier met elkaar verbonden zijn. We hebben er twee bewandeld, de andere twee zullen we aan onze fantasie over moeten laten, helaas.

Eer we terug zijn in Helsinki centrum en we een restaurantje te pakken hebben om te eten zijn we zo weer een tijdje verder. We besluiten dus toch maar terug naar het vaste land te gaan. Last minute gaan we toch nog even een onderzeeër bekijken en toch nog even een heuveltje op om van een uitzicht te genieten waarna we langzaam afdalen en de boot terug nemen. En nu echt, zonder toch nog even snel een zijweggetje in te slaan, al is de verleiding groot.

Anyway... we hebben een leuke en heerlijke lange wandeling, waarbij soms een beetje hiken, erop zitten. Top om dit te doen.

Eenmaal terug op het land leidt Deen ons toch nog even langs een monument van de gevallen Finnen tijdens de Winteroorlog.... We kunnen het gewoon niet laten... Vermoeide benen of niet ... er blijkt altijd honger naar meer!

Het is een apart dan wel bijzonder monument. Binnen in de grote ijzeren bol zijn allerlei foto's van de Winteroorlog te zien. Je kan ze aanschouwen wanneer je door de ronde ruitjes kijkt. Hierna lopen we richting centrum op zoek naar een restaurantje. Na het eten gaan we richting hotel. Misschien nog wat baantjes trekken in het zwembad en daarna lekker tukken. We zijn goed moe. Maar het was ook een heerlijk dagje. Dat in ieder geval!

Day 2... Beetje verslapen

We hadden heel ambitieuze plannen voor vandaag... Gisteravond voor het slapen gaan samen gemaakt.

De wekker op half zeven gezet, Eerst een frisse duik in het zwembad, Anne daarna rondje hardlopen door de stad, samen ontbijten en op tijd in de ochtend op pad om eerst de kathedralen van binnen te bekijken en vervolgens de boot te nemen richting Suomenllina....

De realiteit?

Door de wekker heen geslapen, half tien wakker geschrokken, snel in de kleren met pet op ons hoofd om de ongekamde haren te camoufleren richting ontbijt waarna douchen en aankleden. Kortom... het is inmiddels half twaalf en de dag gaat nu pas beginnen.

Niettemin is het stralend weer. De wandelschoenen zijn aangetrokken en we gaan zien wat de dag ons brengt. Voor we daadwerkelijk de deur uitlopen strijken we in de hotellounge even neer om een ansichtkaart te schrijven aan beide oma's. Vroeger dood normaal, tegenwoordig een bijzonder fenomeen. Deen vroeg zich af hoe lang het dan duurde voor je antwoord kreeg.... Dat is niet de bedoeling van een ansichtkaartje sturen schat! Het was gewoon voor de leuk om te laten weten dat je het leuk had op vakantie en je vanaf je vakantieadres nog steeds aan je vrienden/vriendinnen, vader, moeder, oma/opa of wie dan ook, dacht. Na het schrijven van de kaarten lopen we het gebouw in waar met koeienletters POSTI opstaat om postzegels te halen. Posti betekend "Post", dachten wij....Er bleek van alles in het gebouw te zitten maar geen postkantoor. Op het station hebben we prijs. Paar postzegels, 7 euro 50. Een kaartje naar het thuisfront sturen is dus ook niet meer wat het ooit geweest is! Effin, nog voor we het station uitlopen zijn we elkaar al kwijt. Best knap! Op zich redelijk relaxt wanneer kind 17 jaar is ipv 5 dus loop maar gewoon richting markt en haven aangezien het plan Suomenlinna is, dan komt het vast goed.

De dag is zon overgoten en met de oranje tentjes ziet de markt er heel gezellig en feestelijk uit. De markt is een nice place to be. Bij de oranje tentjes wordt eten verkocht. Echt enorme bakken met prachtig kleurend fruit en mooi gerangschikt. Precies en netjes zijn de Finnen wel. Kunnen we in Nederland nog wel wat van leren! Bij sommige oranje tentjes staan ook gezellige zitjes waar je heerlijk een visje of iets dergelijks kan eten. Aan het einde van de markt vind je de witte tentjes waar je allerlei prullaria kan komen zoals sieraden, Finse gebreide of bontmutsen, sjaals en vesten en sommige tentjes staan vol met souveniers die zo vreselijk zijn dat je er eigenlijk niet mee gezien wil worden. Niettemin blijft het wel leuk om in zo'n tent rond te snuffelen.

Door een appje van het thuisfront in de gezamenlijke familieapp, waar het bericht wordt gedeeld dat het in Nederland overheerlijk aan het regenen is, volgt een mededeling van Deen dat hij bij de rivier loopt en van Anne dat ze over de markt loopt. Dankzij het bericht uit NL weten we in ieder geval even van elkaar waar we ons bevinden! Tijd om elkaar weer op te zoeken. We spreken af bij de kathedraal. Maar dan wel weer op z? Matti's

Anne heeft het nl over de Uspenski kathedraal en Deen heeft het over de Helsinki kathedraal. Ja zo blijf je elkaar lang zoeken inderdaad. Anne besluit de kant van Deen op te gaan. De kathedraal hebben we gisteren al gezien maar vandaag willen we deze ook van binnen bekijken. Het gebouw is enorm. Zodra je ervoor staat voel je je een immens klein wezentje... Niettemin is het een prachtig gebouw.

Boven aan de trap (best een dingetje wanneer je hoogtevrees hebt) is het wachten op Deen. Hoe knap ook, maar zelfs in en om de Helsinki Kathedraal blijken we elkaar niet te kunnen vinden. Weet je wat.... doe allebei je ding, zolang we rond de kathedraal blijven lopen we elkaar vanzelf tegen het lijf.

Van binnen is het best ok. Het is mooi en de sfeer is sereen. Maar eigenlijk best klein. Aan de buitenkant is de kathedraal zo enorm en wanneer je binnen staat denk je eigenlijk .... "is dit het" ?

Het kerkorgel wordt getest dus een beetje kerkelijke sfeer krijg je wel mee. Wij zijn helemaal niet kerkelijk opgevoed maar op de een of andere manier blijven kerken/kathedralen een enorme trekpleister voor ons. Altijd de drang om naar binnen te willen en de sfeer te snuiven. Wanneer je in een kerk staat en het orgel speelt is dat toch indrukwekkend en geeft een bijzonder gevoel.

Buiten boven aan de trap komen we elkaar eindelijk weer tegen. Toevallig zoeken we hetzelfde plekje uit om even te gaan zitten en het uitzicht te aanschouwen dus zitten we prompt weer naast elkaar. Mooi zo. Kunnen we samen verder op pad!

Wat trouwens die Alexander II betreft .... De man op het standbeeld voor de Helsinki kathedraal ... Dat is een Russische tsaar. Hij was eveneens koning van Polen en Groot Hertog van Finland. Geboren in 1818 en overleden in 1881. De man had vast iets met éénen en achten. Onder de Finnen was Alexander II erg geliefd. Hij zorgde voor veel hervormingen oa emancipatie van de Russische lijfeigenen, hervorming van het gerechtelijk apparaat waarbij ook de rechters gekozen werden, afschaffen van lijfstraffen, invoeren van militaire dienst, bevorderen van universitaire opleidingen, afschaffen van privileges voor mensen van Adel en nog veel meer. Best een democratische man zo te horen...In de tijd stond hij bekend als Alexander de bevrijder.

Tijdens de wandeling alleen (nadat we elkaar in het station kwijt waren geraakt) had Deen de Finse bank ontdekt met daarvoor het stambeeld van Johan Vilhelm Snellman. Hij staat er op dat we er heen gaan om het te bekijken. De goede man, Snellman, was filosoof, journalist, politicus en wellicht nog veel meer. Geboren in Stockholm/Sweden in 1806. Nadat de Russen Finland hadden overgenomen verhuisden zijn ouders naar Finland. Na alle studies mengde de man zich in van alles en nog wat waarna hij in de politiek bleef hangen . Halverwege de 19e eeuw werd hij minister van Financiën en was zijn populariteit enorm. Oa de Finse mark werd geïntroduceerd door Snellman. Hij is van grote betekenis geweest voor de Finse indentiteit.

But...back to today... het standbeeld van Snellman zit vol kogelgaten! Gevolg van een bombardement en schietpartij in 1944. De geschiedenis van de man op zich is interessant, maar voor Deen blijken de kogelgaten, veroorzaakt door een bombardement en schietpartijen tijdens WO II net iets interessanter, of wellicht is het verhaal wat spannender!

Na ons bezoekje aan meneer Snellman en het bezichtigen van een, wat we er uit op kunnen maken, parlementsgebouw, wandelen we terug richting de Uspenski Kathedraal. Voor we op de boot stappen naar Suomenlinna willen we die nog even van binnen bekijken.

Onder aan de Kathedraal aan een tafeltje in een taverne om wat vocht en een snack naar binnen te werken waarna we de trappen oplopen naar de ingang. Met de zon die vol aan het schijnen is ziet de Kathedraal er vandaag veel stralender uit dan gisteravond. De gouden puntjes blinken alsof ze net gepoetst zijn. We blijken niet de enigen te zijn die daar vol aan de deur staan te rammelen om naar binnen te komen. Maar het ding zit echt potdicht.

We snappen er niets van. Samen met nog een riedel andere mensen lopen we de trappen weer af en lezen uiteindelijk op het bordje dat de Kathedraal op maandag is gesloten. Ok, morgen nieuwe ronde nieuwe kansen. Op, met de benenwagen richting de opstapplaats voor de boot naar Suomenllina

Day 1... we zijn gevlogen

Na de hele week met onze neus bovenop buienradar te zitten kunnen we de conclusie trekken dat het weer in het hoge noorden vanaf de dag dat wij aankomen erg instabiel zal zijn. De vraag is dan... wat neem je in hemelsnaam mee wanneer je ergens heengaat waar je zo ongeveer van winterse buien tot zomerweer met alles er tussenin kan verwachten... Van Gent en Loos met je gehele kledingkast vooruit sturen kan echt niet dus moet je iets verzinnen.

Als een stel verwende nesten, altijd reizend met slechts een klein koffertje handbagage, is dit wel een dingetje, Maar goed, Bij Finnair moet je sinds 1 juni voor handbagage lappen.... Tis Finland... duur duur duur. Dus als we dan toch moeten dokken dan nemen we maar ingecheckte bagage en dus een grotere koffer. Skipak hoeft net niet mee maar voor de rest lukt het aardig om de halve kledingkastinhoud erin te proppen.

Probleem opgelost.

Dan volgt het online inchecken. 1 druk op de knop en Deen was uit het systeem gegooid, geboekte stoel weg, passagier Deen weg, kortom... foetsie. Er kwam vervolgens een mail dat Deen op de standby list was geplaatst. Niet heel fijn zeg maar. Anne weer paar uur voorzien van bezigheidstherapie .... contact zoeken klantenservice enzoooooo.... . Uiteindelijk kregen we Deen weer terug in het systeem maar dan wel met een duur geboekte stoel. Dat is niet de bedoeling .Mooi gevalletje refund waar de airline zich over kan buigen.

Bagage online inchecken ging ook niet helemaal goed. Dus vanmorgen hebben we ons maar heel erg op tijd naar Schiphol laten rijden. Bleek geen overbodige luxe!.

Bagage inchecken, via zo'n bagage incheckpaal, lukte alleen met een betaalverzoek van 120 euro. Doen we dus even niet, nog zes pogingen maar helaas. Dan van de kwaadste maar de minst kwaadste kiezen en gewoon ouderwets in de rij voor incheckbalie gaan staan. 100 jaar geleden dat we dit gedaan hebben dus een beetje nostalgie, dat wel. Maar na een half uur, drie kwartier, een uur... wordt je het wel zat. Ondertussen was het stoom al tachtig keer uit Annes oren gekomen en bleven we vanuit de wachtrij verwoede pogingen doen om toch de bagage online ingecheckt te krijgen. Het was eigenlijk best een dramaatje, maar anderzijds vliegt de tijd wel voorbij als je lekker bezig bent!

Achter de balie bespeurden we een stewardess met toch ook wat stomende oren. Ze beaamde dat het online systeem van Finnair wel te wensen overliet. Gelukkig... het lag dus niet aan ons. Na 1.5 uur konden we eindelijk richting gate lopen.

Onderweg nog even een broodje, croissantje, drankje, snoepje en chipje scoren voor lunch en onderweg... Om alvast aan de Finse prijzen te wennen. 40 euro!! Een croissantje is serieus een klompje goud hier op Schiphol. 2 euro 80! Heeeeeeel langzaam eten en heeeeeel erg van genieten...

Ons klompje goud........

Op een bankje bij de gate hebben we chill zitten peuzelen van ons klompje goud uit ons vreetzakje van 40 euro en we lieten het ons uitermate goed smaken.

Iets later dan gepland vertrok het vliegtuig richting Finse hoofdstad. Ondanks de incheck niet je van het was kunnen we van de vlucht niets zeggen, Was maar kort vluchtje natuurlijk maar wel helemaal top. Filmpje, ruime stoelen (dure plaats dus het kost wat maar dan heb je ook wat...) bla bla bla...Ennnnn hebben we natuurlijk nog wat inhoud in ons vreetzakje zitten. dus laten we het er maar van nemen.

Met een cameraatje onder het toestel konden we de gehele landing volgen, dat was wel echt heel gaaf.

Eenmaal in Helsinki ontvangen we een app van Sebastian, onze taxichauffeur. Deen sprong naast de goede man voorin de auto en binnen enkele seconden hadden de twee een diepgaand gesprek over Helsinki en de geschiedenis van de stad. Het zweet liep ondertussen van onze ruggen af. We hadden de verwachting in 17 graden met dik wolkenveld aan te komen maar troffen een zon overgoten Helsinki aan met een temp van 25 graden.... Dus toen we in het hotel aankwamen was het inchecken, lange broek en vesten uit, korte broek en T-shirt aan.

De klok tik tegen half zes. We besluiten lekker door de stad te gaan wandelen om vervolgens neer te strijken bij een pizzeriaatje ofzo. Als snel staan we voor een enorm standbeeld. Deen roept gelijk een naam van wie hij denkt dat dit is, Mannerheim. Carl Gustav Emil Mannerheim, de Winterkoning. Er volgt een volledige geschiedenisles over de winteroorlog die van 30 november 1939 tot 13 maart 1940 duurde waarin de Russen een millitaire campagne tegen Finland voerden en deze in eerste instantie wonnen. Verdrag: vrede van Moskou. Maar Baron en opperbevelhebber Mannerheim wist de Russen uit Finland te verjagen, Vele russen schijnen in Finland dood te zijn gevroren waarbij de Finnen de bevroren Russen als een soort vogelverschrikkers installeerde als afschrikmiddel voor Russische oorlogsvechters in spé. Het scheen dus te werken!

We lopen om het standbeeld heen en inderdaad zien we de naam Mannerheim staan. Deens verhaal klopt. Weer wat geleerd!

Helsinki is relaxt. Het is er alles behalve druk. Her en der zijn er matig gevulde terrassen maar we lopen zeker niet over hoofden. Heerlijk. Lekker om even zo de stijfheid van het reizen uit je lijf te wandelen. De mooie authentieke imposante gebouwen maken indruk op ons beiden. Helsinki is overduidelijk, eigenlijk net als Wenen, een heel mooie mengelmoes van Authentiek, ouderwets kneuterig, en (hyper) modern.

Bij het eerste winkelcentrum wat we zien is Deen gelijk foetsie maar komt na tien minuten breed lachend terug met een groot blok Finse chocolade, het kan je prioriteit maar zijn! We besluiten vervolgens richting haven en marktplein te wandelen en passeren het kleine stadsparkje (Esplanade) waarin het befaamde restaurant Kappelli is , wat al sinds ergens 1800 door één familie wordt gerund. In 2017 daar geweest en inderdaad de moeite waard.

We komen uit op het vrijwel uitgestorven marktplein waar we gelijk het vertrekpunt van de boot naar suomollina checken, ons doel voor morgen, zodat we weten wat of hoe. De markt staat vol met oranje tentjes die er leeg en stil uitzien, maar waar morgen wellicht weer bedrijvigheid zal zijn. Ondertussen zien we de rode Uspenski Kathedraal voor ons herrijzen en besluiten daarheen te lopen. De Kathedraal is helaas dicht, morgen nieuwe ronde nieuwe kansen. Niettemin wel even leuk om er omheen te lopen want je hebt een prachtig uitzicht over de (jacht)haven die zich aan de andere kant bevindt.

Het loopt tegen half acht en onze magen beginnen aardig om voedsel te vragen. We besluiten langzaam aan terug te wandelen richting hotel. Tegenover het station zit een redelijk betaalbaar, voor Finse begrippen, Italiaans restaurantje gezien. We besluiten daar heen te gaan.

Ondertussen is Deen naarstig op zoek naar ambassades. Er staan her en der prachtige grote gebouwen waar de vlag van diverse landen wappert. Deen maakt er een soort sport van om zoveel mogelijk ambassades te spotten.

Dan ineens staan we bij de Helsinki Kathedraal. In Annes beleving was deze veel verder weg maar het schijnt bijna om de hoek van het marktplein te liggen. Ook deze kathedraal is gesloten. We schieten een paar foto's en besluiten door te lopen naar het restaurant.

Voor de kathedraal staat een standbeeld van Alexander II. Ondanks we een geschiedenis man in ons midden hebben is het even onduidelijk wat deze man voor Finland heeft betekend. We zoeken het later wel op.

We strijken neer in het restaurantje, bestellen beiden een pizza, een wijntje en een biertje en gaan richting hotel. Nemen daar nog even een duik in het zwembad, sturen een appje huiswaarts en gaan plat. De luikjes gaan vast snel dicht. We zijn goed moe van vandaag