Na de hele week met onze neus bovenop buienradar te zitten kunnen we de conclusie trekken dat het weer in het hoge noorden vanaf de dag dat wij aankomen erg instabiel zal zijn. De vraag is dan... wat neem je in hemelsnaam mee wanneer je ergens heengaat waar je zo ongeveer van winterse buien tot zomerweer met alles er tussenin kan verwachten... Van Gent en Loos met je gehele kledingkast vooruit sturen kan echt niet dus moet je iets verzinnen.

Als een stel verwende nesten, altijd reizend met slechts een klein koffertje handbagage, is dit wel een dingetje, Maar goed, Bij Finnair moet je sinds 1 juni voor handbagage lappen.... Tis Finland... duur duur duur. Dus als we dan toch moeten dokken dan nemen we maar ingecheckte bagage en dus een grotere koffer. Skipak hoeft net niet mee maar voor de rest lukt het aardig om de halve kledingkastinhoud erin te proppen.

Probleem opgelost.

Dan volgt het online inchecken. 1 druk op de knop en Deen was uit het systeem gegooid, geboekte stoel weg, passagier Deen weg, kortom... foetsie. Er kwam vervolgens een mail dat Deen op de standby list was geplaatst. Niet heel fijn zeg maar. Anne weer paar uur voorzien van bezigheidstherapie .... contact zoeken klantenservice enzoooooo.... . Uiteindelijk kregen we Deen weer terug in het systeem maar dan wel met een duur geboekte stoel. Dat is niet de bedoeling .Mooi gevalletje refund waar de airline zich over kan buigen.

Bagage online inchecken ging ook niet helemaal goed. Dus vanmorgen hebben we ons maar heel erg op tijd naar Schiphol laten rijden. Bleek geen overbodige luxe!.

Bagage inchecken, via zo'n bagage incheckpaal, lukte alleen met een betaalverzoek van 120 euro. Doen we dus even niet, nog zes pogingen maar helaas. Dan van de kwaadste maar de minst kwaadste kiezen en gewoon ouderwets in de rij voor incheckbalie gaan staan. 100 jaar geleden dat we dit gedaan hebben dus een beetje nostalgie, dat wel. Maar na een half uur, drie kwartier, een uur... wordt je het wel zat. Ondertussen was het stoom al tachtig keer uit Annes oren gekomen en bleven we vanuit de wachtrij verwoede pogingen doen om toch de bagage online ingecheckt te krijgen. Het was eigenlijk best een dramaatje, maar anderzijds vliegt de tijd wel voorbij als je lekker bezig bent!

Achter de balie bespeurden we een stewardess met toch ook wat stomende oren. Ze beaamde dat het online systeem van Finnair wel te wensen overliet. Gelukkig... het lag dus niet aan ons. Na 1.5 uur konden we eindelijk richting gate lopen.

Ons klompje goud........

Op een bankje bij de gate hebben we chill zitten peuzelen van ons klompje goud uit ons vreetzakje van 40 euro en we lieten het ons uitermate goed smaken.

Iets later dan gepland vertrok het vliegtuig richting Finse hoofdstad. Ondanks de incheck niet je van het was kunnen we van de vlucht niets zeggen, Was maar kort vluchtje natuurlijk maar wel helemaal top. Filmpje, ruime stoelen (dure plaats dus het kost wat maar dan heb je ook wat...) bla bla bla...Ennnnn hebben we natuurlijk nog wat inhoud in ons vreetzakje zitten. dus laten we het er maar van nemen.

Met een cameraatje onder het toestel konden we de gehele landing volgen, dat was wel echt heel gaaf.

Eenmaal in Helsinki ontvangen we een app van Sebastian, onze taxichauffeur. Deen sprong naast de goede man voorin de auto en binnen enkele seconden hadden de twee een diepgaand gesprek over Helsinki en de geschiedenis van de stad. Het zweet liep ondertussen van onze ruggen af. We hadden de verwachting in 17 graden met dik wolkenveld aan te komen maar troffen een zon overgoten Helsinki aan met een temp van 25 graden.... Dus toen we in het hotel aankwamen was het inchecken, lange broek en vesten uit, korte broek en T-shirt aan.

De klok tik tegen half zes. We besluiten lekker door de stad te gaan wandelen om vervolgens neer te strijken bij een pizzeriaatje ofzo. Als snel staan we voor een enorm standbeeld. Deen roept gelijk een naam van wie hij denkt dat dit is, Mannerheim. Carl Gustav Emil Mannerheim, de Winterkoning. Er volgt een volledige geschiedenisles over de winteroorlog die van 30 november 1939 tot 13 maart 1940 duurde waarin de Russen een millitaire campagne tegen Finland voerden en deze in eerste instantie wonnen. Verdrag: vrede van Moskou. Maar Baron en opperbevelhebber Mannerheim wist de Russen uit Finland te verjagen, Vele russen schijnen in Finland dood te zijn gevroren waarbij de Finnen de bevroren Russen als een soort vogelverschrikkers installeerde als afschrikmiddel voor Russische oorlogsvechters in spé. Het scheen dus te werken!

We lopen om het standbeeld heen en inderdaad zien we de naam Mannerheim staan. Deens verhaal klopt. Weer wat geleerd!

Helsinki is relaxt. Het is er alles behalve druk. Her en der zijn er matig gevulde terrassen maar we lopen zeker niet over hoofden. Heerlijk. Lekker om even zo de stijfheid van het reizen uit je lijf te wandelen. De mooie authentieke imposante gebouwen maken indruk op ons beiden. Helsinki is overduidelijk, eigenlijk net als Wenen, een heel mooie mengelmoes van Authentiek, ouderwets kneuterig, en (hyper) modern.

Bij het eerste winkelcentrum wat we zien is Deen gelijk foetsie maar komt na tien minuten breed lachend terug met een groot blok Finse chocolade, het kan je prioriteit maar zijn! We besluiten vervolgens richting haven en marktplein te wandelen en passeren het kleine stadsparkje (Esplanade) waarin het befaamde restaurant Kappelli is , wat al sinds ergens 1800 door één familie wordt gerund. In 2017 daar geweest en inderdaad de moeite waard.

We komen uit op het vrijwel uitgestorven marktplein waar we gelijk het vertrekpunt van de boot naar suomollina checken, ons doel voor morgen, zodat we weten wat of hoe. De markt staat vol met oranje tentjes die er leeg en stil uitzien, maar waar morgen wellicht weer bedrijvigheid zal zijn. Ondertussen zien we de rode Uspenski Kathedraal voor ons herrijzen en besluiten daarheen te lopen. De Kathedraal is helaas dicht, morgen nieuwe ronde nieuwe kansen. Niettemin wel even leuk om er omheen te lopen want je hebt een prachtig uitzicht over de (jacht)haven die zich aan de andere kant bevindt.

Het loopt tegen half acht en onze magen beginnen aardig om voedsel te vragen. We besluiten langzaam aan terug te wandelen richting hotel. Tegenover het station zit een redelijk betaalbaar, voor Finse begrippen, Italiaans restaurantje gezien. We besluiten daar heen te gaan.

Ondertussen is Deen naarstig op zoek naar ambassades. Er staan her en der prachtige grote gebouwen waar de vlag van diverse landen wappert. Deen maakt er een soort sport van om zoveel mogelijk ambassades te spotten.

Dan ineens staan we bij de Helsinki Kathedraal. In Annes beleving was deze veel verder weg maar het schijnt bijna om de hoek van het marktplein te liggen. Ook deze kathedraal is gesloten. We schieten een paar foto's en besluiten door te lopen naar het restaurant.

Voor de kathedraal staat een standbeeld van Alexander II. Ondanks we een geschiedenis man in ons midden hebben is het even onduidelijk wat deze man voor Finland heeft betekend. We zoeken het later wel op.

We strijken neer in het restaurantje, bestellen beiden een pizza, een wijntje en een biertje en gaan richting hotel. Nemen daar nog even een duik in het zwembad, sturen een appje huiswaarts en gaan plat. De luikjes gaan vast snel dicht. We zijn goed moe van vandaag