Nadat we voor gesloten deur stonden bij de Uspenski Kathedraal zijn we rustig aan de markt weer op gelopen. Even stonden we in twijfel.... boot richting Helsinki Zoo of inderdaad bij het oude plan houden en naar Suomenllina gaan.

Het is bij het bestaande plan gebleven dus op naar het ticketapparaat voor de overtocht. Even wat ruzie met het ticketautomaat, daar is Anne nogal kampioen in. De betaling lukt niet maar na de hulp van een dame blijkt dat het apparaat gewoon wat traag is en het bij Anne gewoon aan wat geduld ontbreekt. Drie tellen wachten, in plaats van gelijk vloekend de betaalpas uit het apparaat trekken omdat je meent dat de boel het niet doet, kan weleens helpen. Mits de tickets uit het apparaat rollen zien we de boot voor onze snufferd wegvaren. Ok, kan gebeuren, we wandelen nog maar rondje markt waarna we in de rij gaan staan. De boot komt al snel en de overtocht is slechts een minuut of tien.

Suomenllina is een zeefort wat een kilometer of vier uit de kust ligt. in de jaren veertig van de achtiende eeuw is de Zweedse kroon met de bouw ervan begonnen om zich te beschermen tegen de Russen. Later hebben de Zweden het fort overgedragen aan de Russen en weer later is het in Finse handen gekomen. Finland heeft eigenlijk altijd tussen twee vuren ingestaan. Er is regelmatig oorlog gevoerd. Was het niet Zweden die Finland innam, dan was het Rusland wel die zichzelf het land toe eigende. Niet voor niets proef je in Helsinki zowel de Scandinavische als de Russische sfeer. Een mooie mengelmoes met veel geschiedenis!

We wandelen het eiland op waarbij we eigenlijk direct op zoek gaan naar het militair museum. Een ding die Deen echt op zijn lijstje heeft staan. Voor het museum zijn we afhankelijk van openingstijden. De rest van het eiland wordt min of meer een natuurwandeling en het bekijken van de verdedigingswallen ed. Het is lang licht dus wat het wandelen aangaat kunnen we doorgaan tot we honger krijgen en de blaren op onze voeten staan!

Onderweg komen we toch weer in een kerkje terecht... soort aantrekkingskracht... lijkt wel! De Suomellina kerk. Om binnen te mogen wordt een bijdrage van vijf euro gevraagd. We strijken over ons hart en geven de dame vijf euro waarna we door de deur naar binnen glippen. Ook hier zijn ze het orgel aan het testen. De kerk is klein en het orgel groot. het maakt dat het orgel geluid overweldigend is, in positieve zin.

Zelfs Deen is onder de indruk en blijft even hangen om het orgelspel bij hem binnen te laten komen.Ondertussen graait hij een psalmenboekje uit de kast en, ondanks alles in het Fins is, bladert er aandachtig doorheen terwijl hij naar de organist luistert

En daarna door op zoek naar het militair museum. We vinden het museum redelijk snel. Het is niet heel erg groot maar op zich is het ook precies genoeg.

Op het moment dat we de tickets in handen hebben en we voor een vitrine vol uniformen en wapens staan, begint Deen te vertellen wat alles is. Of het gaat om de medailles, de uniformen, de wapens of om welke oorlog het gaat... hij weet er alles van tot vrijwel elk detail. Meestal is het de ander dit tegen Anne moet zeggen... joh, nu even stil want het is te veel info voor mij.... In dit geval is het even andersom. Duidelijk is dat er een ongelooflijk hoeveelheid kennis in het hoofd zit en als dat eruit komt lijkt het nauwelijks meer te stoppen.

Details over het hoe, waarom en wanneer is soms toch best nog wel ingewikkeld. Maar goed, uiteindelijk is elke oorlog die gevoerd wordt erg ingewikkeld. Echter, Anne hoeft geen kaartje of beschrijving meer te lezen want Deen is haar volledige audiotoer.

We nemen ook even plaats op een bankje om een diavoorstelling te kijken die diverse oorlogen doorloopt. Ineens flitst er een foto voorbij van 2 soldaten met vermelding van hun naam. Kirs Matti heet de soldaat links in het scherm. Dit moet familie zijn. Dat kan bijna niet anders!

Nadat we het museum uitlopen moeten we buitenom naar een ander deel van het museum. Met het ticket heb je toegang tot drie dependances.

Ook deze dependance betreft WOI, WO II, Winteroorlog, Koude oorlog enz. We mogen hier ook de stapelbedden uitproberen waar de militaire die uitgezonden zijn op slapen

Nog leuker is wanneer we in een soort van kledingkast komen waar je uniformen mag passen. Een heus verkleedfeestje. Het begint met een rugzak om te voelen wat een militair draagt tijdens een oefening of overlevingstocht. Het gewicht is niet mals. Maar zeker de moeite waard om even te proberen. En dan de uniformen aantrekken, nog veel leuker!

En dan is het tijd voor ...

En even een belletje naar huis plegen ...

Na twee uur lang binnen te zijn geweest in de musea is het wel lekker om nu in de buitenlucht het eiland over te gaan. Het waait stevig maar het mag de pret niet drukken om ook boven de heuvels en wallen te lopen want het uitzicht over zee is echt fantastisch.

Het is af en toe best even klauteren. Zeker wanneer we zo nu en dan besluiten het pad af te gaan en even naar beneden bij de zee op een rots te chillen. De zon heeft de rotsen heerlijk verwarmd. Op de warme steen liggen met een toch wel frisse bries die over je bolletje raast is het echt genieten. Het ultieme gevoel van vrijheid en het even zijn in het niets ervaar je hier!

De terugweg richting de boot moet je toch weer wat meer land inwaarts, in hoeverre je van land inwaarts kan spreken op zo'n klein eilandje. Maar toch!

We lopen door burchten, al dan niet met kijkgaten en door een landschap wat aan alle kanten (logisch) een militaire sfeer uitstraalt. Best een bijzonder contrast. Het eiland is heel pittoresk en lieflijk met daar tegenover een bijna volledig militaire inrichting.

Het loopt inmiddels tegen zevenen en de benen beginnen aardig te protesteren. Het is heuvel op heuvel af, over kasseien lopen, smalle paadjes omhoog of naar beneden enzovoort. Niettemin wel een heerlijke wandeling maar pittig. Eigenlijk is er nog meer wat we wel willen zien maar we beseffen dat er niet meer genoeg tijd is om door te gaan.

Suomenllina betreft eigenlijk acht eilanden waarvan er vier met elkaar verbonden zijn. We hebben er twee bewandeld, de andere twee zullen we aan onze fantasie over moeten laten, helaas.

Eer we terug zijn in Helsinki centrum en we een restaurantje te pakken hebben om te eten zijn we zo weer een tijdje verder. We besluiten dus toch maar terug naar het vaste land te gaan. Last minute gaan we toch nog even een onderzeeër bekijken en toch nog even een heuveltje op om van een uitzicht te genieten waarna we langzaam afdalen en de boot terug nemen. En nu echt, zonder toch nog even snel een zijweggetje in te slaan, al is de verleiding groot.

Anyway... we hebben een leuke en heerlijke lange wandeling, waarbij soms een beetje hiken, erop zitten. Top om dit te doen.

Eenmaal terug op het land leidt Deen ons toch nog even langs een monument van de gevallen Finnen tijdens de Winteroorlog.... We kunnen het gewoon niet laten... Vermoeide benen of niet ... er blijkt altijd honger naar meer!

Het is een apart dan wel bijzonder monument. Binnen in de grote ijzeren bol zijn allerlei foto's van de Winteroorlog te zien. Je kan ze aanschouwen wanneer je door de ronde ruitjes kijkt. Hierna lopen we richting centrum op zoek naar een restaurantje. Na het eten gaan we richting hotel. Misschien nog wat baantjes trekken in het zwembad en daarna lekker tukken. We zijn goed moe. Maar het was ook een heerlijk dagje. Dat in ieder geval!