Vanmorgen best vroeg wakker, maar niet bepaald actief. Ondanks het voornemen deze ochtend wederom een poging te doen voor een frisse duik in het zwembad kiezen we toch voor een lazy morning met koffie op bed. Gisteravond is het zwemmen trouwens ook niet gelukt?.

Rond half tien gooien we wat kleding aan en gaan richting ontbijtzaal. Vandaag staat Helsinki Zoo op het programma. Plan was natuurlijk om heueueueul vroeg op pad te gaan maar dat is ivm die lazy morning natuurlijk niet geluk. Na het ontbijt blijkt Deen nog meer tijd nodig te hebben om zijn energy bij te tanken… geeft niets. Neem vooral de tijd!

gisteren dan wel laat op pad gegaan, maar neemt niet weg dat wij flink en tot vrij laat actief geweest. Hebben best wel wat kilometertjes met de benenwagen afgelegd. Daar kan je best moe van zijn. Anne besluit hoe dan ook rond 11 uur vast only the lonely de stad in te gaan, dus spreken we af elkaar rond twaalf uur op het marktplein te treffen.

Helsinki is een heerlijke stad om doorheen te zwalken. Prachtige imposante gebouwen, wijds, relaxt, de leuke mini parkjes, het vele water, de frisse gezonde (althans zo voelt het) wind terwijl de zon ook behoorlijk warm is. En de mooie groen-gele trammetjes! Helsinki doet knusjes aan terwijl het anderzijds ook heel modern is.

Buienradar gaf vanmorgen voor Helsinki 17 graden op met lichte regen. Loop ik hier met trui aan in de volle zon?. Herinner mij vijf jaar geleden dat buienradar 22 graden en vol zon opgaf en Luc en ik van ellende Stockmann binnen zijn gerend om vesten te kopen.Vandaag… ren ik opnieuw Stockmann binnen …

Buienradar maar niet meer geloven!

Deen meldt ondertussen dat hij onderweg is. We treffen elkaar uiteindelijk voor de ingang van Stockmann, gaan richting markt waar we een bootticket kopen en wachten rustig op een bankje tot de boot van half 1 komt. Die komt om 13:00… toch niet altijd punctueel die Finnen!

De boot is best knus. Overtocht duurt ca 15 min. We nemen een koffie en een croissant. 2,50…, dat is goedkoper dan Schiphol! Anyway… de laatste hap en slok zit amper achter de kiezen wanneer we alweer aanmeren.
Zodra je dan de boot afstapt sta je gelijk voor de kassa van de Zoo. Het hele eilandje is dus dierentuin of andersom. Tenminste, zo lijkt het. Echt leuk!

We gaan gelijk aan de wandel en merken dat het eigenlijk helemaal niet echt op een Zoo lijkt zoals we die gewend zijn. Het is meer alsof je over het eiland wandelt en her en der tussen de bomen, rotsen en paden een dierenverblijf of restaurant tegenkomt. Het is op een redelijk natuurlijke manier opgezet en ingericht. En ook best slim. Want als er een dier losbreekt, een broer van Bokito ofel, dan kan die niet ontsnappen. Of hij/zij moet heel erg goed kunnen zwemmen!

We wandelen heerlijk over het eiland en duiken her en der een steegje of poortje in waar zich een verblijf bevindt. We zien meer dan voldoende dierenverblijven maar het aantal dieren is minimaal. Er zijn veel werkzaamheden op het eiland. Het lijkt erop dat er een brug wordt gebouwd vanaf het vaste land. Maar doordat de werkzaamheden veel onrust geven zijn veel dieren tijdelijk niet op honk. Dat is jammer. Niettemin is het prima vertoeven hier!

Tegen tweeën krijgen we trek en besluiten voor een snelle hap te gaan. Een bakje friet. Kan niet zo moeilijk zijn toch? Wij Hollanders bakken kilo’s friet in slechts enkele minuten… dat ligt bij de Finnen toch net iets anders. Anyway, we hebben zonder ingetogen woorden geduldig afgewacht en waren blij ons bakje patatjes nog voor sluitingstijd in handen te hebben.

Met de friet in de handen zoeken we een chill plekje aan het water en genieten van de zon, de frisse bries, het uitzicht en de friet welke met uiterste zorgvuldigheid voor ons klaar zijn gemaakt!

Deen is in zijn element tussen al de dieren, wanneer Anne uiteindelijk voor een stoeltje in de zon kiest, kiest Deen voor nog een paar rondjes door de Zoo. Tegen half vijf is het voor ons beiden welletjes en besluiten we langzaam richting boot te gaan. Ondertussen belt het thuisfront en mits we met de mobiel aan het oor lopen en druk zijn met kletsen zien we de boot klaarstaan voor vertrek. We doen nog een poging de boot te halen. Kletsend en rennend schieten we de pier op, maar tevergeefs. De boot vaart, net als gisteren, voor onze neus weg.

Nou ja, dan nemen we die van 17.00 en klauteren we in de tussentijd naar de rand van het klotsende water. we zoeken een kei die lekker ligt en gaan genieten van het zonnetje!

heerlijk om even de ogen te sluiten, de warmte van de zon op je huid te voelen en het water horen klotsen. Kan geen meditatieles tegenop.

Tegen vijven staan we op om de volgende boot te pakken… maar die blijkt niet te gaan. Ok, Deen heeft een idee want verderop worden om vijf uur dieren gevoerd. Hij weet waar we moeten zijn en zet het op een rennen. Anne rent er als een jong bloempje in goede shape achteraan! We komen bij rotsen die aardig vol staat met een familie van de steenbok. Er volgt een uitgebreide uitleg in het Fins waar we geen hol van verstaan. De Zweedse versie (lang leve de Zweedse les van Anne) geeft wat duidelijkheid, in grote lijnen dan, naar beter iets dan niets.

Na het voeren der dieren wandelen we terug naar de aanlegplaats en treffen een mega rij met mensen aan die ook heel graag terug willen. Oeps. Maar lang leve Deen. Zonder blikken of blozen vindt Deen een weg om uiteindelijk vooraan in de rij te belanden. Daar hebben we tenminste wat aan. Half zes zitten we aan boord, terug naar het vaste land.

een kleine twintig minuten later staan we weer aan wal en schieten we nog snel de oude markthal in. Kijken of we een lekker tussendoortje kunnen scoren. Bijna alle eettentjes zijn bezig te sluiten. Het lukt ons 2 gebakjes te bemachtigen die we voor vanavond na het eten willen bewaren Bij ons kopje thee. Het zijn ook mooie gebakjes dus het plan is om ze straks even te fotograferen.
Wanneer we richting uitgang gaan zit de deur al potdicht. We lopen terug naar de midden uitgang… ook potdicht. Ok, de achteruitgang… wederom potdicht. Dan gelukkig komt de schoonmaakster met de sleutelbos en laat ons eruit. Pffff. Gelukkig hoeven we niet in de markthal te blijven slapen!

We gaan even chillen in het hotel en ook, eindelijk, weer een duik in het zwembad nemen. Dat gebakje voor na het eten bij de thee heeft het alleen niet gered. Deen kon de verleiding na binnenkomst in het hotel al niet weerstaan en Anne had na haar zwemsessie ook de behoefte om de kiezen er even in te zetten. Ongelooflijk, een calorie van hier tot Tokyo maar bij ons beiden was het hap slik, hooguit vier happen , weg. Maar wel lekker. Foto ervan maken is overigens ook niet gelukt!

We snellen ons de stad in en duiken de Italiaan in waar we de eerste avond ook hebben gegeten. Net oprijd want de keuken ging al dicht. Wij waren de laatste bestelling. Snel beslissen, snel eten, snel terug naar het hotel. We zijn moe, Het is welletjes geweest voor vandaag!