Ondanks wat plannen her en der om in de vroege ochtend van alles te ondernemen, blijkt dat het ons toch niet lukt de wilde plannen tot realiteit te brengen. As usual. Ook wel jammer want we vinden het allebei een beetje zuur om uit Helsinki weg te gaan. Er stond nog een en ander op ons lijstje om te zien en doen plus het feit dat we ons echt thuis en chill voelen in deze stad. Deen heeft voor zichzelf al besloten dat hij Fins wil worden. Later als hij groot is!

Het verloop van deze ochtend maakt wel dat we ruim op tijd zijn voor de boot naar Tallinn. Om kwart over tien hebben we tramlijn 4 te pakken. Een tramticket bemachtigen blijkt een gedoe. Veel gerommel met de HSL Helsinki app wat uiteindelijk leidt tot 0 tramkaartjes.

Een laatste blik op het imposante treinstation. Zo’n bijzonder, apart en mooi gebouw. Een groot station met 19 sporen en waar ook alle belangrijke lijnen van tram, bus, metro samenkomen. Gebouwd begin 20e eeuw, waarvoor in 1904 een ontwerpwedstrijd werd uitgeschreven omdat het treinstation, welke uit 1860 stamde, te klein werd. De wedstrijdverslagen gewonnen door ene Elie Saarinen. Het station is opgeleverd in 1919,

Onderweg in de tram naar Katajanokka, waarvandaan de haven slechts 400 meter lopen is, blijven we zo druk met de HSL Helsinki app om onze kaartjes te betalen, dat we eigenlik niet doorhebben waar we rijden. in mijn ooghoek zie ik dat we een groot schip voorbij zijn gerede. Stress in de keet… we vragen aan een oude knorrige dame naast ons of we de veerhaven al voorbij zijn maar kennelijk had de vrouw een ongelofelijk ochtendhumeur (of ze was ongesteld maar gezien haar ogende leeftijd schatten we die kans klein in). Antwoorden wilde ze niet en ze wierp ons een afkeurende blik toe. Terwijl we er best netjes uitzien …. Sterker nog, we waren opgestaan voor ouderen. Hoe netjes kan je zijn!

Effin, lichtelijke consternatie van een halve minuut waarna we “Katajanokka” door de speaker horen galmen. Probleem opgelost. Storm in een glas water. We stappen uit en beseffen bij nader inziendat we een boete van 80 euri’s hebben geriskeerd door tramticketloos te reizen. Gelukkig is het goed gegaan, moeten ze het systeem voor toeristen maar niet zo ingewikkeld maken. Niettemin voelt het ook niet ok om zwart te rijden tussen al die gedisciplineerde Finnen!

We stappen uit en lopen over een straat met kinderkopjes. De trolleywieltjes hebben hier wat moeite mee en out of the blue vliegt er een wiel om mijn oren. De trolley rijdt nog steeds Maarwel een stuk zwaarde. Sh…tt

Maar het goede nieuws… we staan bij de goede haven, bij de juiste boot en de juiste gate. Met ons weet je het namelijk maar nooit dus op zich best goed nieuws

Dag mooi Helsinki, met je fijne frisse bries, je chille straten, je knusse trammetjes (waar je toch stiekem zwart kan rijden), met je mooie eilandjes en je mooie natuur, met je prachtige en fleurige blauw/witte bloemen overal in de stad, waar je het slot van de wc deur naar links omdraait ipv naar rechts, waar geen voetganger stiekem toch snel door roodlicht rent maar netjes wacht, waar automobilisten je niet van de sokken rijden, waar bijna geen vuiltje op straat ligt, waar iedereen (op de oude knorrige dame in de tram na) je altijd vriendelijk helpt en te woord staat… en waar een wijntje heel erg duur is!

De bootreis is relaxt. We freubelen wat op onze schermen, halen een bagger ongezonde lunch die reteduur is, wandelen wat over het binnen- en buiten dek en lopen door de taxfree shop zonder iets te kopen. Dat is al een prestatie op zich. De 2,5 uur komen we zo wel door. Tegen kwart voor twee komt Tallinn in zicht en een twintig minuten later staan we aan wal.

Vanuit de haven besluiten we lopend naar het hotel te gaan. Toch wel een dingetje wanneer de wieltjes van je trolley het begeven. Was een goede workout!

Na de gekweekte spierballen en het inchecken in het hotel hebben we een half uurtje uit zitten blazen en zijn toen ieder even onze eigen weg gegaan. Lekker wandelen door Tallinn en de weg verkennen. Het is anders dan Helsinki. Ook een stuk drukker en daar moeten we even aan wennen na de o zo rustige en chille Finse hoofdstad. Al lopend door Tallinn krijg je wel honger naar meer. Meer willen weten, meer willen zien. Het is een en al cultuur en geschiedenis opsnuiven. Rome heeft de naam een openluchtmuseum te zijn… Tallinn past waarschijnlijk ook in dit rijtje! Wellicht wordt het onderschat.

De kerkjes en kathedralen, de oude pandjes, de kronkelsteegjes vol kasseien, monumenten, stadspoort, stadsmuur… het houdt niet op. Elke bocht brengt weer iets nieuws in het vizier. Duidelijk is dat er morgen voor ons meer dan genoeg te doen is.

Waar we allebei ook van onder de indruk zijn is de Russische ambassade. Los van elkaar zijn we er langs gelopen. Bewaakt door politie en volgehangen met haat- en protestgadgets (laten we ze zo maar noemen!)

Van kindertekening/kleurplaten tot rood geverfde poppen tot bizarre haatberichten op spandoeken. Er hangen complete kunstwerken tussen. De ambassade zelf ziet er verlaten uit. De vlag hangt wel uit dus wellicht zitten er mensen binnen. Maar logischerwijs laten die zich buiten niet zien!

Rond half zeven zien we elkaar weer in het hotel. We delen wat we gezien hebben en wat we morgen eventueel samen kunnen bezoeken, we FaceTimen even met oma, drinken een wijntje en gaan de stad in om een hapje te eten.

Zo druk en bedrijvig het vanmiddag in de stad was, zo rustig is het nu. Het plein loopt va een uur of 9 zo goed als leeg, op een sterveling na.

Het eten is bagger, we hebben al een paar gasten ontevreden weg zien lopen. De tafel naast ons zat al 2 uur op het eten te wachten, de tafel achter ons zei dat de helft van de bestelling ontbrak. Met een fleecedeken om ons heen geslagen (want het is koud) wachten we rustig af.
het duurt 1,5 uur, de ribs van Deen zijn niet te pruimen en de burger van Anne is lauw. Zelfs de mayonaise staat zo stijf van de azijn dat je de rest van de week een zuurpruim bent als je het bakje leeg zou eten. De ober zegt ons tegemoet te komen mbt de rekening. We moesten 70 euro afrekenen!!?? Zoveel hebben we in Helsinki nog nooit voor ons twee betaald. Bizar en jammer.

We lopen nog een klein rondje door de stad. Het thuisfront FaceTimet dus die kan gelijk van de uitzichten meegenieten. Wanneer we in de hotelkamer arriveren hangen we op. We gaan lekker slapen.