A new day a new programm! We volgen Deen zijn plan en gaan oostwaarts richting Viimsi. Doel: bezoek aan het Eesti warmuseum.

Het weer ziet er grauw grijs en heel nat uit dus misschien een goede dag om een museum aan te doen! Hoopten alleen ook een wandeling langs de kustverdediging kunnen maken dus dat doel blijft nog beetje onzeker!

We hoeven hooguit een kilometer of 10 te reizen dus erg ingrijpend is het niet. De weg erheen is wel mooi. Je rijdt langs de kustlijn dus vanuit de auto heb je een heerlijk uitzicht. Viismi zelf is niet spectaculair. De enige reden voor een bezoek is echt het museum.
Het museum bevindt zich in een prachtig authentiek gebouw dat stamt uit 1919. Buiten staan er al tanks opgesteld dus de vraag of we goed zitten hoeft niet gesteld te worden.

Entree is 7 euro voor een volwassene en jongeren onder de 18 zijn gratis. Een heel vriendelijke dame doet haar uiterste best om in zeer gebrekkig Engels uitleg te geven over wat waar te vinden is. We snappen er eigenlijk geen hol van maar ze is zo lief dat we zeggen dat het ons duidelijk is.

Wel hebben we begrepen dat er nog een tweede gebouw moet zijn waar het zware geschut- lees: wapens ed in de categorie heavy stuff - te vinden is.

We lopen de eerste kamer binnen en Deen, weer helemaal in zijn element, begint aan zijn uitleg alsof hij een ingehuurde reisgids is. Het lukt nauwelijks om zelf een bord met tekst te lezen want Deen blijft zijn vertaling en zijn versie vertellen tot hij zelf uitgepraat is. En dat duurt wel even.

Ik ben altijd weer onder de indruk van de geschiedenis omtrent WOII en WOI. Maar de hele geschiedenis omtrent het communisme en de Sovjet, ook in dit museum weer te vinden, is eveneens zo indrukwekkend. Het heeft ook de volle interesse van Deen. Eigenlijk denk je best wat te weten over het communistische tijdperk en hoe het systeem in elkaar zit. In grote lijnen weet je dat ook wel. Maar wat wij weten en leren is maar het topje van...

Hier op Baltisch grondgebied wordt het breeduit gemeten en wordt het doorlopend onder je neus gesmeerd. Zelfs op het strand vindt je borden met reminders over hoe het was en hoe men het NOOIT meer wil.
Wat een ellende, mensonterende taferelen, onrecht en bloedvergieten brengt een communistisch systeem met zich mee. En wat hebben mensen gegeven of moeten geven om buiten dit systeem, in vrijheden, te kunnen leven.

Je mag mensen niet veroordelen vanwege hun mening. Ieder zijn ding. Maar ik loop hier keer op keer tegen de monumenten, fotoreportages (ook in alle kerken), reminders ed aan. Het lijkt een soort schreeuw van de Baltische mensen… “ hallo wereld, kijk wat dit met de mensheid heeft gedaan. Zorg dat het niet meer gebeurt!”

De mensen die dit systeem als een soort idealisme zien, dan wel een ideaal beeld voor gelijkheid van mensen, zouden eens een tripje Baltische Staten moeten doen. Want op (grote) afstand iets als ideaal benoemen of zien is iets anders dan er midden instaan. Aanschouw wat en welk leed een dergelijk systeem brengt. Laat jezelf maar met de neus op de feiten drukken.

En dat we de slavernij veel nadrukkelijker in de geschiedenisboeken op moeten nemen, waar ik het overigens volledig mee eens ben, geldt ook voor het communisme. Want die ene bladzijde in ons geschiedenisboek staat niet in verhouding tot de enorme geschiedenis die het communisme beslaat. En dan te bedenken dat het nog steeds bestaat!

laten we de verkleedkist maar opentrekken…

Na de verkleedpartij gaan we door naar het 2e gebouw. Met de uitleg die we van de super lieve dame hebben gehad, waar we noppes van begrepen is het even zoeken, maar met wat denkwerk erbij en uiteindelijk een groot bord met een joekel van een pijl, komen we bij het bewuste gebouw terecht.

Oorlogvoering is zeker geen paradijs, desalniettemin is al dit geschut bij elkaar voor Deen wel een soort van paradijs.

Vrijwel elk voertuig of elke tank wist Deen uit te leggen tot in detail. Er komt een man met een zoon binnen. Het zijn Finnen, Ik begrijp dat ook hier zoonlief de toer leidt en van elk ding alle ins and outs weet te vertellen. Overal same story dus!

Uiteindelijk nog even rondje sauna… gemaakt door militairen die in Afghanistan waren gestationeerd, en dan is het wel even klaar met alle militaire prikkels. I am overloaded now.