Gisteravond na nog heel veel pogingen en veel over en weer gebel startte de auto out off the blue. We hadden het idee dat het de accu was dus de remedie is dan om de auto aan te laten. Inmiddels belde het verhuurbedrijf ons terug en vroeg ons om hun op de hoogte te houden. Deen appte Luc om te zeggen dat we gingen rijden en wilden proberen toch maar in Tartu te komen zodat we in ieder geval in de bewoonde wereld zouden zijn. Luc gaf advies zo lang mogelijk zonder lichten aan te rijden, radio en alles uit laten en gewoon gaan.De auto reed zwaar en de motor maakte een geluid alsof ie er hard aan moest trekken. Ik probeerde maar heel rustig door te blijven rijden, niet te veel van de motor vragen, en hoopte innig dat ik niet voor een stoplicht stil hoefde te blijven staan… Gelukkig waren de goden met ons.

De weg was verlaten, geen huis, geen tankstation, helemaal niets. Slechts prachtige mooie velden met koren of bloemen.

Inmiddels werden de wolken ook steeds donkerder. Ondanks de schemer van de avond nog niet inviel was ik toch genoodzaakt de autolampen aan te doen vanwege het slechte weer wat on the way was.

Uiteindelijk moeten we een snelweg op die nog meer afgelegen ligt. We rijden langs (de enige) een gastation en draaien de weg op. Ineens begint de motor nog meer lawaai te maken en met het gas vol ingedrukt gaat de auto niet harder dan 46 km per uur. Ik besluit om te keren en terug naar het tankstation te gaan want hier wil ik al helemaal niet stil komen te staan.

Bij de pomp zetten we alles stil, starten opnieuw, horen dat de motor weer beter klinkt, rijden zes rondjes om de pompen heen (pompbediende zal ook wel gedacht hebben…) om te checken en overleggen binnen 1 minuut wat we doen. Doorrijden!

Stoïcijns cq blik op oneindig rijden we ietwat met samen geknepen billen door. Mobiel uit de kabel, Appe play, radio, verwarming en alles uit, alleen de lampen aan. Elke kilometer dichter bij Tartu geeft ons een zucht van verlichting.

Ergens onderweg rijden we kilometers lang langs een kleurrijke begraafplaats die midden in het bos tegen een heuvelrug ligt. Heel bijzonder maar ook heel mooi. Gewoon tijdens een boswandeling sta je dan ineens bij de graven. Liefst willen we even kijken maar we zetten de auto niet stil…

Eindelijk rond kwart over tien komen we in Tartu aan. Kapot moe van de lange dag en lange rit. 500 kilometers zitten erop vandaag. We boeken snel een hotel via Booking.com.com, checken in en gaan gelijk plat.