Die 123 meter hoge toren van de Petri Church schijnt de hoogste kerktoren van Europa of wereld te zijn…, las ik ergens! Beetje hoogtevrees was dus niet zo raar! Vind ik!

Ondanks redelijk brak wakker worden zat ik strak 9 uur aan het ontbijt. Mijn lijf vraagt nog steeds om een zéér rustig ochtendmodus dus daar ben ik maar gehoorzaam aan. Ondertussen gaat mijn mobiel. Het is Deen. Ik pak op en aan de andere kant galmt gelijk zijn stem vol enthousiaste… “ hej daar, wat doe je, waar ben je, loop je door de stad, hoe is het daar… 26 vragen in 30 seconden… we kletsen wat en Deen zegt erg uit te kijken naar morgen . Al vindt hij het wel spannend om alleen te vliegen.
We spreken af morgenmiddag nog even contact te hebben.

Na een hoop gefreubel en luieren ga ik er net na de middag toch op uit om het gevoel te stillen toch iets van R?ga te hebben meegepikt. Ik wandel naar de Dom van Riga waar ik best wat kracht moet zetten om de hoge zware deur te openen. krakend en piepend gaat de loei zware deur gestaag open.

In de hal zit een bewakeronderuit gezakt en vertoont alle signalen van “ heb vandaag geen zin”. Er komt geen woord uit, alleen met zijn duim wijst hij over zijn schouder om richting aan te geven waar ik heen moet.
Na het kopen van een ticket loop ik de kerk in. Komt mij bekend voor, denk ik. Alsof ik hier eerder ben geweest. En dat was ik…. Eenmaal in het klooster buiten besef ik dat ik hier van de zomer ook liep. Hoe wazig kan je zijn. Denken dat je iets nieuws gaat ontdekken en erachter komen dat je er al geweest bent. Effin, de kerk is mooi en ik geniet van mijn bezoek.

De Gotische Kathedraal stamt uit de jaren 1200 cq 13e eeuw. De eerste steen werd in 1211 gelegd door bisschop Albert van wie het beeld buiten in de kloostertuin prominent aan de muur hangt. Net als bij bijna alle kerken heeft ook de Dom van Riga in de oude tijden branden ed moeten ondergaan waarna herbouwing en restauraties hebben plaatsgevonden. De Dom is de hoofdkerk van het Lutherse bisdom en ook een van de grootste kerken van de Baltische staten. Vanmorgen las ik ergens dat de toren van de Petrikerk (waar ik met angst en beven naar boven ben gegaan) met 123 meter de hoogste van.... is. Nukrijg ik hier de informatie onder ogen dat de toren van de Dom 140 meter hoog is. 🤔. Volgens mij is dat toch echt hoger! Effin, het is allemaal maar om het even en 123 of 140 meter.... het is allebei hoog. Zeker wanneer je boven in het topje staat!

Tijdens de Sovjet Periode werd de Dom van Riga omgebouwd tot concertzaal, evenals de Russisch OrthodoxeKathedraal van de geboorte van Christus (waar we van de zomer zijn geweest en vrouwen verplicht een jurk moeten dragen) die tot planetarium werd omgebouwd. Het altaar werd door de Sovjets verwijderd. In 1959 kreeg de Dom zijn religieuze functie weer terug!

In het centrum van de Dom staat een imposant bassin met daarin heilig (doop)water. Een grote natuurstenen kom op een gietijzeren onderstel, De doopbassin met heilig (doop)water is met recht een pronkstuk en stamt uit de 16e eeuw. Het is volgens mij aan de kerk geschonken maar het precieze ervan weet ik even niet.

“De spiegeling in het heilig water van het glas in lood in het plafond”

Na twee rondes door de kerk en klooster loop ik langs de "ik heb geen zin vandaag" meneer door de zware kerkdeur naar buiten de stad verder in.

Het weer is niet super. Grijs en regen. Maar als ik van het thuisfront hoor wat een baggerweer het in 010 cq NL is, magdeze regen geen naam hebben.
Het is wel opvallend drukker in de stad. Ondanks de nattigheid.
Vanaf het Domplein wordt mijn aandacht door een paar oude pandjes getrokken in een zijsteeg.
En zodra je eenmaal een pandje ziet, zie je de een na de ander. De een nog gaver of ouder dan de ander. Zo zou ik uren rond kunnen zweven enkel kijkend naar oude panden en gebouwen. Het maakt mij nieuwsgierig wie er gewoond, gelopen of gespeeld hebben. Hoe zou het toen zijn geweest?

Ook loop ik langs de drie broeders. Drie huisjes op een rij die als de oudste stenen huisjes van Riga en Letland bekend staan. Er is wat sprake van verzakking en scheefstand om maar zo te zeggen, maar… ze staan overeind. Heel gaaf dit soort pandjes.

Tijdens de route kom ik wederom langs het gele huis en besluit de straat in te lopen om te kijken wat die hele rij gele huisjes zijn die achter die gele gevel zitten. Ik kan het zo gauw nergens aflezen maar ik vermoed dat het vroeger pakhuizen zijn geweest. Elk blok heeft een ingemetseld nummer met een Naan

Door hetzelfde park van gisteren vervolg ik mijn weg. Ik denk terug aan van de zomer toen ik hier met Deen liep. Wat hebben we genoten van R?ga en hoe gezellig was het.
Inmiddels loop ik langs het hotel waar we sliepen en besluit naar onze favoriete ontbijtplek te gaan. Jawel, bij Kukotava, daar waar de croissantjes 3 euro per stuk zijn.

Het terras ontbreekt maar voor de rest is alles precies als toen. En even druk!

mij stuur Deen een foto en vraag “ ken je dit nog?” Waarna snel het antwoord JA volgt!
Naast de croissant bestelnummer ook een quiche. Heb werkelijk nog nooit zo’n zalig en mega verse quiche gegeten. Een engel die op je tong piest.

Ik kijk naar vitrine en bedenk mij dat ik dat hele ding wel leeg kan vreten. Wat een zaligheid hier. De liefde waarmee het eten hier gemaakt wordt proef je in alles terug. Prachtig!

Na deze late lunch besluit ik naar het hotel te gaan. Geen actieve dag vandaag. Mijn fitheid laat mij in de steek. Onderweg struin ik nog even over de markt en door de markthallen.

In ieder geval heb ik een flinke wandeling erop zitten. Dat is al heerlijk

Ik luier en freubel wat, drink een bak thee en besluit dat ik toch even ga testen hoe het met hardlopen gaat. Sinds een week niet meer gelopen vanwege het virusje. Dat baart mij, aangezien 14 april langzaam dichterbij komt, toch wat zorgen.

Uit de koffer trek ik mijn run-plunje, gooi het om mijn lijf en ren de straat op. Ik ben verrast over hoe fijn en soepel ik loop. Wel lastig met de vele stoplichten en kinderkopjes op de straten maar ik krijg er toch een positieve flow van. Tot ik bij de 4,5 km een straat oversteek en op de donkere zwarte straat de zwarte rubberen drempel niet zie. Out off the blue zie ik de grond op mij afkomen en kom met een enorme klap frontaal op de straat te recht. 2 dames blijven verschrikt staan en helpen mij vervolgens overeind. Na al mijn ledematen te hebben gecheckt of ze het nog steeds doen ga ik met zere bovenkaak, gebroken tand, twee beurse handen en geschaafde knie rustig lopen naar het hotel.

De 2e keer deze week dat ik frontaal op de straat val. Woensdag vlak voor het hotel lag ik languit, donderdag kom ik tot stilstand tegen een lantaarnpaal en vandaag lig ik wederom languit.
Eenmaal in het hotel bedenk ik hoe ik mijn zilveren met Amber belegde armband die ik van mijn moeders verjaardagsgeld van de zomer in Riga heb gekocht afgelopen herfst verloor. Hoe ik de sleutelhanger uit Riga paar week terug aan de sleutels van mijn nieuwe fiets deed en de hanger dezelfde dag van mijn sleutels is verdwenen…

Ben niet bijgelovig maar iets in mij zegt dat er iets met Riga of tussen Riga en mij is. Ondanks ik geniet van deze leuke mooie stad ben ik niet helemaal zeker of ik hier wel hoor te zijn.

Voor nu ga ik maar gewoon wat eten en daarna lekker slapen. Morgen weer een nieuwe dag waarop ik uitkijk naar de komst van Deen. Zo gezellig!