Vanmorgen waren we redelijk vroeg uit de veren. Gisteren vroeg ons nestje in en een lange nacht heeft ons overduidelijk goed gedaan. Ik kijk uit het raam want de weersvoorspelling zei gisteravond dat er vandaag een zonnige dag opkomst zou zijn. Echter constateer ik een mega dikke mist. De Oude stad is aan de overkant van de weg maar niet zichtbaar. De witte wolken die we voor het raam op 170 meter hoogte in de televisietoren hadden hangen vandaag redelijk dicht boven de grond. 

Tegen beter weten in doen we ook een poging om te kijken of er toch niet stiekem een museum die op ons lijstje staat open is. Na alle sites af te zijn gegaan zien we dat het maritiemmuseum wel op dinsdag open is. Yesssss. Maar onderaan de pagina staat dat het museum tijdelijk gesloten is en pas in mei de deuren weer opent. 

Het KGB museum dan... helaas is deze beperkt open en moet gereserveerd worden. Echt jammer. Het museum zit in het hotel recht tegenover ons. Er zat vanaf 1972 een geheime spionage afdeling van de Sovjet in het Viru hotel. Elk hotel waar eventueel buitenlandse bezoekers zouden verblijven werd voorzien van een dergelijke kamer zodat de KGB deze mensen in de gaten kon houden. Eveneens was het zaak om de buitenlandse mensen het beeld te laten houden of krijgen dat het hier een wereld was vol gelukkige mensen. Er was in deze wereld geen ontevredenheid en iedereen was voorzien van alles wat men nodig had. Een wereld waar geen ongeluk plaatsvond. De kamer met  apparatuur schijnt zo goed als intact gelaten te zijn. De sfeer dus zoals toen. Jammer dat we het ook mislopen, maar wellicht dat we morgen toch nog wat mee kunnen pikken. De eerst volgende Engels gesproken toer is morgenochtend. We reserveren uit voorzorg met het idee dat deze last minute altijd nog gecanceld kan worden. Aangezien het morgen onze vertrekdag is en we al een redelijke planning hebben voor de paar uurtjes die we hebben. 

Als alternatief gaan we dan maar voor een stadswandeling. Het is 0 graden, droog en geen wind. Dus het is prima wandelweer. Onderweg raak ik in gesprek met een dame uit Groningen. Zij is naar Tallinn meegetrokken door haar dochter, evenals ik meegetrokken ben door Deen. We moeten er een beetje om lachten en geven aan dankzij onze kids verliefd op Tallinn te zijn geworden. 

We besluiten de stadsmuur op te gaan. Het uitzicht is niet spectaculair doordat de gebouwen eigenlijk hoger zijn dan de muur en er bovendien mist is. Maar wel leuk om de torens in te klimmen en over de oudheid heen te lopen. 

De stadsmuur dateert uit de 13 eeuw. Oorspronkelijk zou de muur ca 2.5 km lang zijn. Slechts een meter os 600 is er verdwenen of afgebroken want er staat nog 1.9 kilometer stadsmuur overeind. We kunnen hier maar een klein stukje overlopen. Het is het stuk tussen de Virupoort en de Dikke Margareta toren.  Van de zomer tijdens ons bezoek aan het kasteel zijn we op het stuk stadsmuur bij de Kiek in de Kök stadstoren. Van de stadstorens staan er nog 20 overeind. Zover ik weet is de stadsmuur van Tallinn de meest intact gebleven muur ter wereld. 

Vanuit de muur lopen we door het oudste steegje van Tallinn, de Katherina Kaïk (steeg). Een kort klein steegje waar je echt totaal in de middeleeuwen staat. Elke deurtje en elk raampje is authentiek. Prachtig. We strijken neer in een heel klein koffiezaakje waar we onder de bogen van de de stadsmuur ons koffietje nuttigen waarna we verder de straten van Tallinn over gaan

Het is niet druk op straat. Er lopen wel toeristen en wat locals, maar van het weekend was het beduidend drukker. Op zich niet zo heel erg want het is prima en relaxt zo. Het valt mij wel op dat het drukker is dan in Riga. Eigenlijk had ik het meer andersom verwacht. 

Ik wandel langs de Nicolai kirk waar ik even naar binnenga. Ik krijg aan de buitenkant niet helemaal mee wat voor kerk het is maar het doet aan de binnenkant orthodox aan. Wederom camera en telefoon verboden. Het is een kleine kathedraal maar ook hier is het pracht en praal vol gouden kandelaars en een plafon in de middelste koepel van mooi blauw met gouden sterren. Een paar mensen staan te bidden en bij de ingang staat een non. Ze is niet onaardig maar ik merk dat ze mij toch een beetje in de gaten houdt. Onbekend volk... Na enkele minuten besluit ik maar te gaan dan heeft de non ook weer rust.

Automatisch komen we langs de Russische ambassade waar het nog steeds vol hangt met plakkaten, geschilderde (haat)berichten richting Poetin, vlaggen, bloemen, kaarsen enzovoort. Het doek met de drol (poe) en het blik (tin) hing er van de zomer ook al. Ik kan het niet laten 'm nog een keer op de foto te zetten. Deen is erg verbouwereerd over het feit dat er grote posters zijn gehangen waarop de geschiedenis staat mbt wat Rusland (in negatieve zin) allemaal al op z'n geweten heeft en teweeg heeft gebracht, maar waar kennelijk russen hun vlag overheen hebben gehangen. Ik vind dat ook wel heel bijzonder. Maar er is niemand die ook maar een vinger aan die Russische vlag zet om het van die posters af te halen. Ook dat vind ik bijzonder.

De ambassade staat ook nog steeds onder bewaking van de politie. In tegenstelling tot Riga waar niets bij de Russische ambassade is te vinden of te zien. Slechts een politieagent die de boel daar in de smiezen moet houden.

We passeren de oude waterput van Tallinn en lopen via het stadhuisplein cq martkplein terug richting hotel. Onderweg kan ik het niet laten om in een schattig klein boetiekje, waar een hele aardige dame in staat, een paar oorbellen met wit opaal en een armbandje met Amber te kopen. Het verloren armbandje wat ik van mijn moeders verjaardagsgeld in Riga had gekocht blijft in mijn brein hangen. Misschien niet goed om hetzelfde terug te willen kopen maar toch heb ik een gelijk uitziende armband uitgezocht. Misschien dat de spulletjes uit Tallinn wel bij mij blijven en voor mijn gevoel blijft het toch een beetje het verjaardagsarmbandje van mijn moeder!

Einde dag ga ik nog even voor mijn hardloopronde door Tallinn heen waar ik oprecht van geniet. Al die verlichte gebouwen, kerken, monumenten.... Tallinn is prachtig!

Na het hardlopen duiken Deen en ik nog even heerlijk de wellness in waarna we rond 20:00 uur besluiten het bubbelbad (eindelijk) uit te komen, wat niet meevalt..., en ons klaar te maken om een restaurantje te zoeken. We duiken een Italiaan in en bestellen een pizza en lasagna. Eenmaal het eten achter de kiezen blijken wij allebei nog honger te hebben. Heel asociaal bestellen we een extra pizza om te delen. Er blijft geen kruimel van over... te erg!

Voldaan van het eten maken we nog een redelijke wandeling door de stad waarna we richting hotel gaan