Na het avontuur en lange rit van gisteravond was het even moeilijk opstaan vanmorgen. Het ontbijt was ook nog heel vroeg dus echt afzien voor ons :)

Los van alle soelaas gisteren merken we ook dat we eigenlijk toe zijn aan even een of twee dagen niets doen. Gewoon languit op een strandbed boekje lezen of 100 uur chillen in een Spa of zoiets. We zijn 8 a 9 dagen onderweg en eigenlijk zijn we alleen maar in actie geweest. Drie dagen Helsinki elke dag op pad, drie dagen Tallinn elke dag op pad met vanuit daar naar de Keila Falls en Viismi, lange rit naar Narva, daar weer rond banjeren en dan begin van de avond, vanwege het gedoe met de auto, nog even over de 220 km karren om Tartu te bereiken… De batterij is even leeg.
We besluiten na het ontbijt Tartu in te gaan en na een uitgebreide stadswandeling door te rijden naar de westkust om daar twee dagen neer te strijken en alleen maar in de chillstand te gaan.

Dus daar gaan we weer met de benenwagen door Tartu, de oudste stad van Estland. Volgens Deen stamt de stad uit ca 1100. Dat is heel oud Inderdaad. Daar moet je natuurlijk wel even sfeer gaan proeven. Enigszins met een beetje tegenzin gaan we van start. Meer met het idee van , “ ok nu zijn we hier dus dan moeten we wel iets gezien hebben”. We lopen langs de rivier de binnenstad in. Het doet gelijk gezellig aan. “ Beter dan Narva” , zegt Deen in herhaling dan wel nadrukkelijk. Narva heeft overduidelijk indruk gemaakt. Het is niet druk, maar voor Estse begrippen wellicht wel. Tot dusver hebben we het eigenlijk nergens extreem druk ervaren Dus het fenomeen “ over hoofden lopen” is in Estland denk ik onbekend. Het is eigenlijk alleen druk met wandelaars, war heet. Wij zijn niet de enigen die voor een stadswandeling gaan. Het Tartu museum hebben we laten varen. We zijn ook wel een beetje klaar met musea, kastelen en dat soort dingen. Gewoon nu even genieten van de aanzichten en de uitzichten. De tegenzin waarmee we uit het hotel vertrokken is zelf vertrokken, want eenmaal in de stad waar we door alle steegjes langs de pandjes, de kerkjes en de ruïne lopen, hebben we het uiterst naar ons zin.
Het plein voor het stadhuis met de fontein zit vanwege renovatie volledig ingepakt met zeilen en hekken. Jammer, maar het is sowieso heerlijk door de straten slingeren want oudheden vind je hier genoeg. Vaak vergane glorie maar toch leuk om te zien.

we pakken een terras op het plein en laten ons verwennen met koffie en pannenkoeken. De tijd vergeten we. Prima! We nemen het ervan en laten alles van ons afglijden. Geen plan, geen moeten wat betreft musea of kastelen zien… gewoon even niets. Na een uurtje staan we op en doen nog even een toiletbezoek. Het normaal gesproken kleinste hokje doet hier geen eer aan want we treffen bijna een balzaal aan. Het tegenovergestelde van Keila! Te gaaf. Al vragen we ons af wie er in hemelsnaam naast je zou gaan zitten tijdens een wc bezoek. We kunnen betere plekken verzinnen om naast iemand te zitten.

Na het terrassen en plassen gaan we verder de stad in. Ondanks het niet sterven is, is het toch levendig, en vooral heel knus. Je treft over het algemeen stadswandelaars en studenten aan. Het is ook een studentenstad dus logisch. Deen en ik raken elkaar kwijt en vervolgen ieders even onze eigen weg. Ook wel lekker even je eigen ding doen. Niettemin lopen we er allebei flink op los en appen elkaar af en toe even om te laten weten waar we zitten.

Ook tref je kerkjes die volledig in verval zijn. Eigenlijk best bijzonder om een lege kerk in staat van afbraak te zien. Bij 1 kerkje zie ik achter het gesloten hek een oude non de plantjes in de kerktuin water geven. Ook al is de tuin grotendeels een wildernis, ze verzorgt het overduidelijk met toewijding en liefde. Te schattig.

Mits ik langs de universiteit loop appt Deen dat hij er wel genoeg van heeft. We zijn ruim drie uur aan de wandel en hebben wellicht elk hoekje en gaatje van Tartu gezien. Dan wel niet het museum maar we vinden het welletjes. We treffen elkaar in het park en besluiten een lunch te nemen en tijdens de lunch een plan de campagne te maken.

Na een kleine zoektocht komen we bij Dolce Vita, een Italiaans restaurant. Het is er druk dus we hebben de indruk dat we een goed adresje uit hebben gezocht. En dat blijkt juist. De pizza en lasagne, waar je met een heel weeshuis van kan eten, smaken uitgeruste goed. Avondeten hoeven we niet ME’ers want deze lunch is voldoende voor de volgende drie dagen… zo voelt ons maag tenminste.

we zoeken onze auto op in de parkeergarage, ik ben de parkeerkaart kwijt dus loop naar het hotel, hou never know. Ik krijg een uitrijdkaart gratis en voor niets. Dat bespaart ons weer de 24 uurskaart die ik gisteravond getrokken had. Goed volk die Esten!

We gaan op weg met bestemming Parnu. De zomer hoofdstad van Estland.

De route erheen is prachtig. Er is bijna geen kip op de weg. We rijden door oude kleine dorpjes waar de mensheid uitgestorven lijkt. andere dorpjes beslaan slechts vier busjes of boerderijen. We passeren een COOP supermarkt die zich in een oude gare schuur bevindt. En als je al een mens ziet lopen dan ziet hij of zij er armoedig uit. In het binnenland is gewoon niet veel. In de grotere steden zie je wel betere gebouwen en uiteraard betere voorzieningen maar ook daar loop je ook wel tegen armoede aan. Alleen is het in de dorpjes allemaal armoede en in de steden meer een kloof. Of je hebt (bijna) niets of je rijdt in een vette BMW of Audi.

Buiten de dorpjes rijd je eigenlijk door een groot natuurpark. De weg leidt over de Etse heuvels die mooie uitzichten geeft. Echt bergen zijn er in Estland niet dus de hogere heuvels worden hier al hooglanden genoemd.

Op de weg door de heuvels gaat het asfalt ineens over op zand/grint. Dat is best bijzonder wanneer je op volle snelheid, dat is 90 kilometer per uur hier, je ineens op een zandweg bevindt. je vraagt je dan even af of je wel op de goede weg zit, maar de borden geven aan dat dit echt de weg is die we moeten hebben. We rijden dus maar lekker door

Tijdens een pitstop vinden we een hotel in Parnu. Het lukt maatvoer 1 nacht te reserveren. Daarbalen we best van maar we rijden er maar gewoon heen en dan zien we wel.

Het hotel blijkt top! Maar verder zit alles eigenlijk vol. Het ziet er naar uit dat we morgenochtend toch op zoek moeten naar een nieuwe slaapplek. Maar laten we eerst maar eens gaan chillen, en na het uitchecken morgenochtend is het altijd nog een optie een strandbedje voor 7 euro te nemen (krijg je aan de Cote ‘d Azur niet voor elkaar!) en eerst lekker aan de zee te gaan chillen. Dan maken we vanuit daar wel weer een nieuw plan.
Zo lekker dat we bij de zee zijn.